Week 33 - 67. Freya [1/2]

Snapt u het wel? Waarom de Noorse autoriteiten Freya vermoordden? De walrus zwierf sinds een jaar tussen havens van Terschelling tot Oslo. Oslo ja - en daar ging het mis.  

Wat deed het dier verkeerd? Het klom met haar 680 kilogram wel eens op een bootje, dat daardoor zonk. En het lokte nieuwsgierigen, die treiterig in haar buurt gingen zwemmen en die haar bedreigden, zowel verbaal (met schreeuwen) als fysiek (door haar te bekogelen). 

Dat deed het dier dus verkeerd: toestaan dat volwassenen met (zelfs heel kleine) kinderen zo dicht in haar buurt kwamen, dat die daardoor gevaar liepen. En dat mag natuurlijk niet en dus moet het dier geslachtofferd. Schrijver Mohammed Benzakour verwoordde zijn en (naar ik hoop) ieders ontzetting hierover vandaag treffend in een ingezonden brief in de Volkskrant:
 
Noorse logica: als iemand jouw hond met stenen bekogelt, wordt niet de stenengooier bestraft, maar moet jouw hond worden afgemaakt. Het initiële plan om het dier te verhuizen richting de Noordelijke IJszee bleek plotseling geen optie meer, want 'te moeilijk'. En het dier verdoven was 'te ingewikkeld'.

Wat heeft de mens toch een fantastische vooruitgang geboekt. We kunnen een raket naar de maan sturen, maar een verdovingsnaaldje in een walrus mikken is een brug te ver. Overigens, het naaldje met de dodelijk vloeistof, dát was een fluitje van een cent. Freya is opgeofferd op het altaar van de mens die als het om dierenwelzijn gaat telkens weer de weg van de minste weerstand kiest: makkelijk en goedkoop.


Wordt vervolgd.