Logboek

Het Logboek (de edities van 2012 t/m najaar 2016 zijn hier niet meer terug te lezen) veranderde 1 januari 2020 weer van een dag- in een Weekboek. Elke week - een enkele keer iets vaker en vaker iets minder - schrijven over wat week maakt. Of zoals ik het tegenwoordig noem: ik ben in mijn leven onderweg om mooie dingen aan te raken. Vanaf juni 2021 zal er minder vaak dan wekelijks een bijdrage te lezen zijn; de schrijftijd gaat op aan boeken die in februari en in oktober 2024 verschijnen.

-----

Voor wie een handvat zoekt: met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar; met de pijl links vooruit naar het volgende. Handiger echter zijn deze links: daarmee ga je naar de inhoudsopgaven van 202320222021, 2020 (deel 1: A t/m F, deel 2: G t/m Ldeel 3: M t/m R, en deel 4: S t/m Z), 2019 en 2018 en de logboeken van 2017 en (enkele van) najaar 2016.

-----

Dat in het beeld de klok op vijf uur staat, is omdat mijn dag al zolang ik mij herinner, begint rond (en meestal al ruim voor) vijf uur 's morgens, hoe laat het 's avonds ook wordt. Sinds de zomer van 2022 sta ik op om steevast drie uur. Om te schrijven zijn het mijn meest productieve uren van de dag.

Week 29 - 58. Om door een ringetje te halen

dinsdag 19 juli 2022




Prachtige seizoensuitgave weer van het Natuurblad van de Natuur- en Vogelwacht van de Biesbosch. Met in dit zomernummer een mooi artikel over het ringen van jonge visarenden. In de Biesbosch leven drie (van de waarschijnlijk slechts vier Nederlandse) paartjes visarenden en die kregen dit voorjaar alle drie drie jongen. Het lukte onderzoekers de drie jongen van één paar te ringen. 






Hieronder het artikel. De foto’s zijn van Joey Braat, de pas 24-jarige Boswachter Ecologie van de Biesbosch. De foto’s druk ik met zijn toestemming af.

Voor de tweede keer zijn er visarenden geringd in de Biesbosch. Op 30 juni voorzagen onderzoekers drie gezonde jongen van een kleurring. Ze zaten op een nest op 65 meter hoogte in een hoogspanningsmast. Door deze zeldzame vogels een ring te geven, zijn ze individueel herkenbaar. Dat helpt bij verder onderzoek en bescherming van deze soort, waarvan er dit jaar zeker vier paren in Nederland broeden. 





Een hoogspanningsmast in de Brabantse Biesbosch biedt een van de vier Nederlandse broedparen nestgelegenheid. Al sinds 2017 broedt er een paartje op deze locatie. Ieder jaar wordt gekeken of het mogelijk is om jongen te ringen en dit jaar is dat voor de tweede keer gelukt, in samenwerking met TenneT en Evides 
(respectievelijk de netbeheerder en het waterbedrijf, FV). 







Visarenden broeden pas sinds 2016 in ons land. Om meer kennis over ze te verzamelen worden er indien mogelijk jonge vogels geringd. Met behulp van kleurringen is beter te bepalen welke gebieden ze bezoeken, hoelang ze blijven leven en of ze in de toekomst terugkeren naar ons land. Zulke gegevens dragen uiteindelijk bij aan een betere bescherming van de soort. Visarenden zijn echte trekvogels, die vooral langs de kust van West-Afrika overwinteren. In de Biesbosch broeden visarenden in bomen en in hoogspanningsmasten van TenneT. Alleen het nest in een hoogspanningsmast kan veilig bereikt worden om de jongen te kunnen ringen. Het ringen moet zowel zorgvuldig als snel gebeuren om de visarenden zo min mogelijk te verstoren. 




De drie jongen waren goed op gewicht en zagen er gezond uit. Ze werden voorzien van een metalen ring en een witte kleurring met zwarte inscriptie. Bij het ringen waren ze ongeveer zeven weken oud, wogen tussen de 1.600 en 1.700 gram en twee van de drie vogels waren gezien hun gewicht waarschijnlijk vrouwtjes. Bij visarenden zijn vrouwtjes iets groter en zwaarder dan mannetjes. 

De verwachting is dat deze jongen eind juli het nest gaan verlaten. Vaak blijven de jonge vogels nog tot begin september in het gebied en worden ook buiten het nest vaak nog een tijdje gevoerd door het mannetje. Het vrouwtje vertrekt naar verwachting al wat eerder na het uitvliegen richting het zuiden. De jonge vogels kiezen hun eigen moment om hun route naar de overwinteringsgebieden te gaan ontdekken.

Archief 2022