Logboek

Het Logboek (de edities van 2012 t/m najaar 2016 zijn hier niet meer terug te lezen) veranderde 1 januari 2020 weer van een dag- in een Weekboek. Elke week - een enkele keer iets vaker en vaker iets minder - schrijven over wat week maakt. Of zoals ik het tegenwoordig noem: ik ben in mijn leven onderweg om mooie dingen aan te raken. Vanaf juni 2021 zal er minder vaak dan wekelijks een bijdrage te lezen zijn; de schrijftijd gaat op aan boeken die in februari en in oktober 2024 verschijnen.

-----

Voor wie een handvat zoekt: met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar; met de pijl links vooruit naar het volgende. Handiger echter zijn deze links: daarmee ga je naar de inhoudsopgaven van 202320222021, 2020 (deel 1: A t/m F, deel 2: G t/m Ldeel 3: M t/m R, en deel 4: S t/m Z), 2019 en 2018 en de logboeken van 2017 en (enkele van) najaar 2016.

-----

Dat in het beeld de klok op vijf uur staat, is omdat mijn dag al zolang ik mij herinner, begint rond (en meestal al ruim voor) vijf uur 's morgens, hoe laat het 's avonds ook wordt. Sinds de zomer van 2022 sta ik op om steevast drie uur. Om te schrijven zijn het mijn meest productieve uren van de dag.

Week 26 - 47. Nog nooit zo'n leeservaring

zaterdag 02 juli 2022

Dit schreef literair recensent Thomas de Veen vrijdag 24 juni in de NRC als introductie op zijn bespreking van de nieuwe roman van Anjet Daanje:


Beste lezer,

Als ik één keer tijdens mijn werk als literatuurcriticus zes ballen kon geven, in plaats van de maximale vijf, deed ik het deze week. Aan Het lied van ooievaar en dromedaris van Anjet Daanje – een roman die me zo overweldigde dat ik er nog steeds een beetje van moet bijkomen. Een boek dat me nederig maakt: wat een geluk dat ik hierover mag schrijven! Terwijl ik nota bene De herinnerde soldaat, Daanjes vorige, al tot mijn lievelingsboeken reken. Ik heb nog nooit zo’n leeservaring gehad, en weet ook niet of ik ooit nog zo geïmponeerd zal raken door een boek.

Grote woorden – te groot? Ik heb er flink over geaarzeld, want tja: heb ik dan nog wel superlatieven over als ik volgend jaar, of volgende week, een nóg beter boek tegenkom? De conclusie was: dat vooruitzicht is onwaarschijnlijk. Ga maar na: een roman die bestaat uit elf novellen, die je meermalen midscheeps raakt, die wat je gewend bent van literatuur op losse schroeven zet, die tintelt van de literaire durf en die je waarlijk nieuwe ideeën aan de hand doet – dat maak je zelden mee. Misschien maar één keer.

Goed weekend!


Na het verschijnen van De Veens recensie was de roman snel uitverkocht en die staat inmiddels dan ook bovenaan de Top-10 van bestverkochte fictieboeken. Hoera! 

De Veen noemt in bovenstaande vooraankondiging Daanjes vorige roman: De herinnerde soldaat. Dat boek beschouw ikzelf als het mooiste boek dat ik ooit las. (Lees hier.) Aan Het lied van ooievaar en dromedaris moet ik nog beginnen.





Als bijlage bij Het lied van ooievaar en dromedaris verscheen de gedichtenbundel Dijende gronden. Daarover schrijf ik in mijn rubriek Gedicht Gedacht. (Lees hier.

Archief 2022