Week 26 - 47. Nog nooit zo'n leeservaring

Dit schreef literair recensent Thomas de Veen vrijdag 24 juni in de NRC als introductie op zijn bespreking van de nieuwe roman van Anjet Daanje:


Beste lezer,

Als ik één keer tijdens mijn werk als literatuurcriticus zes ballen kon geven, in plaats van de maximale vijf, deed ik het deze week. Aan Het lied van ooievaar en dromedaris van Anjet Daanje – een roman die me zo overweldigde dat ik er nog steeds een beetje van moet bijkomen. Een boek dat me nederig maakt: wat een geluk dat ik hierover mag schrijven! Terwijl ik nota bene De herinnerde soldaat, Daanjes vorige, al tot mijn lievelingsboeken reken. Ik heb nog nooit zo’n leeservaring gehad, en weet ook niet of ik ooit nog zo geïmponeerd zal raken door een boek.

Grote woorden – te groot? Ik heb er flink over geaarzeld, want tja: heb ik dan nog wel superlatieven over als ik volgend jaar, of volgende week, een nóg beter boek tegenkom? De conclusie was: dat vooruitzicht is onwaarschijnlijk. Ga maar na: een roman die bestaat uit elf novellen, die je meermalen midscheeps raakt, die wat je gewend bent van literatuur op losse schroeven zet, die tintelt van de literaire durf en die je waarlijk nieuwe ideeën aan de hand doet – dat maak je zelden mee. Misschien maar één keer.

Goed weekend!


Na het verschijnen van De Veens recensie was de roman snel uitverkocht en die staat inmiddels dan ook bovenaan de Top-10 van bestverkochte fictieboeken. Hoera! 

De Veen noemt in bovenstaande vooraankondiging Daanjes vorige roman: De herinnerde soldaat. Dat boek beschouw ikzelf als het mooiste boek dat ik ooit las. (Lees hier.) Aan Het lied van ooievaar en dromedaris moet ik nog beginnen.





Als bijlage bij Het lied van ooievaar en dromedaris verscheen de gedichtenbundel Dijende gronden. Daarover schrijf ik in mijn rubriek Gedicht Gedacht. (Lees hier.)