Logboek

Het Logboek (de edities van 2012 t/m najaar 2016 zijn hier niet meer terug te lezen) veranderde 1 januari 2020 weer van een dag- in een Weekboek. Elke week - een enkele keer iets vaker en vaker iets minder - schrijven over wat week maakt. Of zoals ik het tegenwoordig noem: ik ben in mijn leven onderweg om mooie dingen aan te raken. Vanaf juni 2021 zal er minder vaak dan wekelijks een bijdrage te lezen zijn; de schrijftijd gaat op aan boeken die in februari en in oktober 2024 verschijnen.

-----

Voor wie een handvat zoekt: met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar; met de pijl links vooruit naar het volgende. Handiger echter zijn deze links: daarmee ga je naar de inhoudsopgaven van 202320222021, 2020 (deel 1: A t/m F, deel 2: G t/m Ldeel 3: M t/m R, en deel 4: S t/m Z), 2019 en 2018 en de logboeken van 2017 en (enkele van) najaar 2016.

-----

Dat in het beeld de klok op vijf uur staat, is omdat mijn dag al zolang ik mij herinner, begint rond (en meestal al ruim voor) vijf uur 's morgens, hoe laat het 's avonds ook wordt. Sinds de zomer van 2022 sta ik op om steevast drie uur. Om te schrijven zijn het mijn meest productieve uren van de dag.

Week 7 - 13. Mijn tijd in 120 woorden

dinsdag 15 februari 2022

Nooit ziek. Kent haar huisarts niet. Krijgt een droom. Een onbekende verschijnt aan haar bed. Vertelt dat zij stervende is. Zij schrikt wakker, doet geen oog meer dicht. Zegt ‘s ochtends tegen haar man: ‘Ik moet naar de dokter; er is iets met mijn gezondheid.” Haar arts stuurt haar meteen door en inderdaad: kanker en zover uitgezaaid dat zij nog slechts enkele maanden overleeft. 

Vier jaar geleden verscheen in een droom een onbekende aan mijn bed. Niet om te waarschuwen, maar om in kennis te stellen. Noemde het jaartal van mijn overlijden. Ik vreesde daarom niet toen ik, precies een jaar geleden, 65 jaar oud werd en evenmin nu ik de 66-jarige leeftijd bereik. Maar de tijd zet niemand stil.

Archief 2022