Logboek

Het Logboek (de edities van 2012 t/m najaar 2016 zijn hier niet meer terug te lezen) veranderde 1 januari 2020 weer van een dag- in een Weekboek. Elke week - een enkele keer iets vaker en vaker iets minder - schrijven over wat week maakt. Of zoals ik het tegenwoordig noem: ik ben in mijn leven onderweg om mooie dingen aan te raken. Vanaf juni 2021 zal er minder vaak dan wekelijks een bijdrage te lezen zijn; de schrijftijd gaat op aan boeken die in februari en in oktober 2024 verschijnen.

-----

Voor wie een handvat zoekt: met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar; met de pijl links vooruit naar het volgende. Handiger echter zijn deze links: daarmee ga je naar de inhoudsopgaven van 202320222021, 2020 (deel 1: A t/m F, deel 2: G t/m Ldeel 3: M t/m R, en deel 4: S t/m Z), 2019 en 2018 en de logboeken van 2017 en (enkele van) najaar 2016.

-----

Dat in het beeld de klok op vijf uur staat, is omdat mijn dag al zolang ik mij herinner, begint rond (en meestal al ruim voor) vijf uur 's morgens, hoe laat het 's avonds ook wordt. Sinds de zomer van 2022 sta ik op om steevast drie uur. Om te schrijven zijn het mijn meest productieve uren van de dag.

Week 52 - 122. Mooiste boek in 150 woorden [1/2]

woensdag 29 december 2021

O. tegen A. [Auster] in een gesprek waarin hij beschreef hoe het voelde een oude man te zijn geworden. O., nu in de zeventig, met een falend geheugen, zijn gezicht zo gerimpeld als een oud appeltje. Terwijl hij naar A. keek en zijn hoofd schudde en met een stalen gezicht zei: ‘Wat vreemd dat zoiets gebeurt met een kleine jongen.’
Ja, het is mogelijk dat we niet volwassen worden, dat we, zelfs als we ouder worden, de kleine kinderen blijven die we altijd waren. We herinneren onszelf zoals we toen waren en we voelen ons hetzelfde. We hebben onszelf gemaakt tot wat we nu zijn en we blijven wie we waren, ondanks de jaren. Voor onszelf veranderen we niet. De tijd maakt ons oud, maar wij veranderden niet. 







Fragment uit Paul Austers Het spinsel van de eenzaamheid uit 1988 en de laatste bijdrage in het mooiste boek van het jaar.

Wordt vervolgd.

Archief 2021