Logboek

Het Logboek (de edities van 2012 t/m najaar 2016 zijn hier niet meer terug te lezen) veranderde 1 januari 2020 weer van een dag- in een Weekboek. Elke week - een enkele keer iets vaker en vaker iets minder - schrijven over wat week maakt. Of zoals ik het tegenwoordig noem: ik ben in mijn leven onderweg om mooie dingen aan te raken. Vanaf juni 2021 zal er minder vaak dan wekelijks een bijdrage te lezen zijn; de schrijftijd gaat op aan boeken die in februari en in oktober 2024 verschijnen.

-----

Voor wie een handvat zoekt: met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar; met de pijl links vooruit naar het volgende. Handiger echter zijn deze links: daarmee ga je naar de inhoudsopgaven van 202320222021, 2020 (deel 1: A t/m F, deel 2: G t/m Ldeel 3: M t/m R, en deel 4: S t/m Z), 2019 en 2018 en de logboeken van 2017 en (enkele van) najaar 2016.

-----

Dat in het beeld de klok op vijf uur staat, is omdat mijn dag al zolang ik mij herinner, begint rond (en meestal al ruim voor) vijf uur 's morgens, hoe laat het 's avonds ook wordt. Sinds de zomer van 2022 sta ik op om steevast drie uur. Om te schrijven zijn het mijn meest productieve uren van de dag.

Week 50 - 121. Verkeerde sokken

donderdag 16 december 2021

Gisteren in Trouw een reportage (door Maarten van Gestel) over Brabantse sokkenboer Eric Roosen. Aan het begin van de eerste Corona-lockdown gaan de winkels dicht en staat het tien meter hoge plafond van zijn Oisterwijkse magazijn gevuld met sokken. Van collega’s nationaal en internationaal hoort hij hetzelfde verhaal.

Roosen verkoopt tien miljoen sokken per jaar, maar dat tjokvolle magazijn maakt hem opnieuw bewust van het grootste probleem in de textielindustrie: de overproductie. Van alle wereldwijd geproduceerde kleding bereikt dertig procent nooit een koper.

Als low-profile textielproduct belanden sokken, nog vaker dan andere kleding, in de verbrandingsoven of recyclen in materialen als bankvulling en zo. Roosens bedrijf Healthy See Socks verkoopt sokken die deels gemaakt zijn van visnetten en van de opbrengst schenkt hij een deel aan het schoonmaken van de oceaan. Wat zou hij nog meer kunnen doen? Met drie andere Brabantse ondernemers lanceert hij Sock by Sock. Die organisatie neemt de bergen overgeproduceerde sokken over en verkoopt die per vijf aan klanten die graag duurzaam leven. Let wel: vijf verweesde sokken, niet vijf gepaarde. Dus de klant moet openstaan voor het dragen van verschillende sokken naast elkaar.

Miljoenen verweesde sokken liggen, verspreid over de wereld, in magazijnen. Topkwaliteit, maar net iets anders van kleur of maat of vorm. Sock by Sock lanceert een kickstartcampagne. Doel: vijfhonderd bestellingen binnenhalen en daarmee vijfduizend euro om de eerste vijfentwintighonderd losse sokken op te sturen. 

 

Alzheimer-sokken, eerste editie (2015)

 



Natuurlijk heb ik besteld. Maar ik ben al een verwoed twee-verschillende-sokkendrager sinds 2015, wanneer de Stichting Alzheimer paren van verschillende sokken introduceert als symbool voor de verwarring van mensen met die ziekte. Vriend Youp van ’t Hek draagt ook al vele jaren verkeerde sokken en schrijft daar, in 2014, zelfs een kinderboek over.

 
 




Rond mijn dertigste koop ik altijd minstens twee paar schoenen die in verschillende kleuren verkrijgbaar zijn en die draag ik dan altijd verkeerd. Maar al snel krijg ik last van mijn gewrichten. Het ene paar schoenen heeft toch niet dezelfde pasvorm als een ander paar van diezelfde schoen.








Voor meer informatie:
sockbysock.org
Stichting Alzheimer


Archief 2021