Logboek

Het Logboek (de edities van 2012 t/m najaar 2016 zijn hier niet meer terug te lezen) veranderde 1 januari 2020 weer van een dag- in een Weekboek. Elke week - een enkele keer iets vaker en vaker iets minder - schrijven over wat week maakt. Of zoals ik het tegenwoordig noem: ik ben in mijn leven onderweg om mooie dingen aan te raken. Vanaf juni 2021 zal er minder vaak dan wekelijks een bijdrage te lezen zijn; de schrijftijd gaat op aan boeken die in februari en in oktober 2024 verschijnen.

-----

Voor wie een handvat zoekt: met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar; met de pijl links vooruit naar het volgende. Handiger echter zijn deze links: daarmee ga je naar de inhoudsopgaven van 202320222021, 2020 (deel 1: A t/m F, deel 2: G t/m Ldeel 3: M t/m R, en deel 4: S t/m Z), 2019 en 2018 en de logboeken van 2017 en (enkele van) najaar 2016.

-----

Dat in het beeld de klok op vijf uur staat, is omdat mijn dag al zolang ik mij herinner, begint rond (en meestal al ruim voor) vijf uur 's morgens, hoe laat het 's avonds ook wordt. Sinds de zomer van 2022 sta ik op om steevast drie uur. Om te schrijven zijn het mijn meest productieve uren van de dag.

Week 45 - 103. Cloch' in 150 woorden [7/8]

maandag 08 november 2021

Vervolg van gisteren.


Bij oude katten kan het wel eens veel langer duren, had de dierenarts al gewaarschuwd. Als Cloch’ na een kwartier nog steeds rustig ademt, krijgt zij een extra injectie, maar ook dan duurt het nog twintig minuten voordat haar hart stopt met kloppen. 
Ik wikkel haar met de dierenarts in doeken en we leggen haar achter in de auto. Ik breng haar thuis, graaf haar graf en met De Liefste schep ik de aarde voorzichtig over haar heen.
Van Theater aan de Parade kreeg ik bij mijn afscheid een ijzeren haan. Zijn verbaasde blik past wel bij mijn ontsteltenis over hoe snel dit alles is gegaan. En de haan is gevormd door hoefijzers en die staan symbool voor bescherming. Die kan Cloch’ wel gebruiken nu ze daar helemaal alleen ligt in de koude grond. Ik plaats het beeld erbovenop. Ik kijk uit op Cloch’ haar graf. Ik wil niet anders.



 

Wordt vervolgd.
 

Archief 2021