Logboek

Het Logboek (de edities van 2012 t/m najaar 2016 zijn hier niet meer terug te lezen) veranderde 1 januari 2020 weer van een dag- in een Weekboek. Elke week - een enkele keer iets vaker en vaker iets minder - schrijven over wat week maakt. Of zoals ik het tegenwoordig noem: ik ben in mijn leven onderweg om mooie dingen aan te raken. Vanaf juni 2021 zal er minder vaak dan wekelijks een bijdrage te lezen zijn; de schrijftijd gaat op aan boeken die in februari en in oktober 2024 verschijnen.

-----

Voor wie een handvat zoekt: met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar; met de pijl links vooruit naar het volgende. Handiger echter zijn deze links: daarmee ga je naar de inhoudsopgaven van 202320222021, 2020 (deel 1: A t/m F, deel 2: G t/m Ldeel 3: M t/m R, en deel 4: S t/m Z), 2019 en 2018 en de logboeken van 2017 en (enkele van) najaar 2016.

-----

Dat in het beeld de klok op vijf uur staat, is omdat mijn dag al zolang ik mij herinner, begint rond (en meestal al ruim voor) vijf uur 's morgens, hoe laat het 's avonds ook wordt. Sinds de zomer van 2022 sta ik op om steevast drie uur. Om te schrijven zijn het mijn meest productieve uren van de dag.

Week 44 - 97. Cloch' in 150 woorden [1/8]

dinsdag 02 november 2021




In deze rubriek heb ik vaak geschreven over Cloch’ [*]. Eind 2015, inmiddels bijna twaalf jaar oud, komt zij bij ons: cyperse poes, ruim zeven kilogram zwaar. Wij horen van een vriendin over een kat wier baasje is overleden en die sindsdien eens per week slechts kan rekenen op een bliksembezoek van baasjes zoon, die eten en water neerzet, de kattenbak verschoont en weer vertrekt. Nee, geen fijn kattenleven, maar zij kent ook niemand die… 
“Breng haar maar naar ons,” zeggen wij, inmiddels zonder huisdieren omdat onze twee honden pas zijn overleden, “en dan krijgt zij behalve liefdevolle verzorging een pittig dieet, want ruim zeven kilo is veel te zwaar.” De bevriende dierenarts geeft advies en een maand later is zij… één onsje lichter. “Oké,” zegt hij, “dat doel geven we op. Laten we maar zeggen: zware botten. Maar oud zal ze met dit overgewicht natuurlijk niet worden.” Dat loopt anders…

[*] Ze heette Klos, maar wij noemden haar Cloch', want na de dood van haar baasje was zij bijna verworden tot clochard.


Wordt vervolgd.

Archief 2021