Logboek

Het Logboek (de edities van 2012 t/m najaar 2016 zijn hier niet meer terug te lezen) veranderde 1 januari 2020 weer van een dag- in een Weekboek. Elke week - een enkele keer iets vaker en vaker iets minder - schrijven over wat week maakt. Of zoals ik het tegenwoordig noem: ik ben in mijn leven onderweg om mooie dingen aan te raken. Vanaf juni 2021 zal er minder vaak dan wekelijks een bijdrage te lezen zijn; de schrijftijd gaat op aan boeken die in februari en in oktober 2024 verschijnen.

-----

Voor wie een handvat zoekt: met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar; met de pijl links vooruit naar het volgende. Handiger echter zijn deze links: daarmee ga je naar de inhoudsopgaven van 202320222021, 2020 (deel 1: A t/m F, deel 2: G t/m Ldeel 3: M t/m R, en deel 4: S t/m Z), 2019 en 2018 en de logboeken van 2017 en (enkele van) najaar 2016.

-----

Dat in het beeld de klok op vijf uur staat, is omdat mijn dag al zolang ik mij herinner, begint rond (en meestal al ruim voor) vijf uur 's morgens, hoe laat het 's avonds ook wordt. Sinds de zomer van 2022 sta ik op om steevast drie uur. Om te schrijven zijn het mijn meest productieve uren van de dag.

Week 40 - 86. Terugkijken in 150 woorden

zondag 03 oktober 2021




Zoals ik al vaker schreef: ik kijk geen televisie. Wel krijg ik vaak terugkijktips van mensen die mij goed kennen. Als zij zeggen: ‘Dit moet jíj echt zien’ – met de nadruk op jíj – is het een fragment dat de tipgever heeft ontroerd. Ze weten: voor komische scènes loop ik minder warm. 
Vanochtend keek ik op verzoek terug naar twee prachtige, met beelden gelardeerde interviews van Matthijs van Nieuwkerk, gisteravond uitgezonden in Matthijs gaat door: het eerste met tv-maker Michiel van Erp over zijn imposante oeuvre en het tweede met Berend Boudewijn, die een boek samenstelde met teksten van zijn gestorven vrouw, grande dame Martine Bijl
Daarna zag ik een stuk van het programma Chansons, waarin Rob Kemps diezelfde Matthijs van Nieuwkerk meevoert naar het graf van Charles Aznavour. Ze komen te spreken over Matthijs’ moeder. “Je staat nooit aan het graf van één iemand”, stamelt Matthijs geëmotioneerd. Ik huilde mee.

Archief 2021