Logboek

Het Logboek (de edities van 2012 t/m najaar 2016 zijn hier niet meer terug te lezen) veranderde 1 januari 2020 weer van een dag- in een Weekboek. Elke week - een enkele keer iets vaker en vaker iets minder - schrijven over wat week maakt. Of zoals ik het tegenwoordig noem: ik ben in mijn leven onderweg om mooie dingen aan te raken. Vanaf juni 2021 zal er minder vaak dan wekelijks een bijdrage te lezen zijn; de schrijftijd gaat op aan boeken die in februari en in oktober 2024 verschijnen.

-----

Voor wie een handvat zoekt: met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar; met de pijl links vooruit naar het volgende. Handiger echter zijn deze links: daarmee ga je naar de inhoudsopgaven van 202320222021, 2020 (deel 1: A t/m F, deel 2: G t/m Ldeel 3: M t/m R, en deel 4: S t/m Z), 2019 en 2018 en de logboeken van 2017 en (enkele van) najaar 2016.

-----

Dat in het beeld de klok op vijf uur staat, is omdat mijn dag al zolang ik mij herinner, begint rond (en meestal al ruim voor) vijf uur 's morgens, hoe laat het 's avonds ook wordt. Sinds de zomer van 2022 sta ik op om steevast drie uur. Om te schrijven zijn het mijn meest productieve uren van de dag.

Week 37 - 83. Reusgeschrokken in 150 woorden [2/2]

vrijdag 17 september 2021
 
 
 

Vervolg van gisteren.

Meteen zag ik haar al niet meer en ze reageerde niet op het roepen van haar naam. Schijnbaar, want toen ik van de dijk terug richting huis liep, stond dezelfde pakketbezorger er nog en riep geruststellend: “Ze is weer hier, in de tuin.” De Liefste kwam naar beneden rennen, maar had ook al gezien dat Reus inmiddels terug was komen lopen en wist: er is haar niets overkomen; ze leeft nog.
Terug in de werkplaats was Reus (nog) meer overstuur dan ik en zocht naar de troost die ik haar maar al te graag wilde bieden. En ik bedacht me intussen hoe het zou zijn geweest als het verkeerd was afgelopen. Buren die het overkwam, zouden zich het moment herinneren: het tragische ongeval, zo'n zelfde ontsnapping… In één huis zou er gegniffeld zijn en hadden mensen elkaar aangekeken en gezegd: “Goed zo.” Dat denk ik niet, dat weet ik zeker.

Archief 2021