Logboek

Het Logboek (de edities van 2012 t/m najaar 2016 zijn hier niet meer terug te lezen) veranderde 1 januari 2020 weer van een dag- in een Weekboek. Elke week - een enkele keer iets vaker en vaker iets minder - schrijven over wat week maakt. Of zoals ik het tegenwoordig noem: ik ben in mijn leven onderweg om mooie dingen aan te raken. Vanaf juni 2021 zal er minder vaak dan wekelijks een bijdrage te lezen zijn; de schrijftijd gaat op aan boeken die in februari en in oktober 2024 verschijnen.

-----

Voor wie een handvat zoekt: met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar; met de pijl links vooruit naar het volgende. Handiger echter zijn deze links: daarmee ga je naar de inhoudsopgaven van 202320222021, 2020 (deel 1: A t/m F, deel 2: G t/m Ldeel 3: M t/m R, en deel 4: S t/m Z), 2019 en 2018 en de logboeken van 2017 en (enkele van) najaar 2016.

-----

Dat in het beeld de klok op vijf uur staat, is omdat mijn dag al zolang ik mij herinner, begint rond (en meestal al ruim voor) vijf uur 's morgens, hoe laat het 's avonds ook wordt. Sinds de zomer van 2022 sta ik op om steevast drie uur. Om te schrijven zijn het mijn meest productieve uren van de dag.

Week 37 - 82. Reusgeschrokken in 150 woorden [1/2]

donderdag 16 september 2021




Op de middeleeuwse dijk waaraan wij wonen, rijden de auto’s geen dertig kilometer per uur, zoals verplicht, maar zo’n twintig tot vijftig harder. Tot ergernis van sommige dijkbewoners, maar anderen behoren zelf tot de overtreders. Want ach, er is toch niemand die erop let en zolang de dijk niet op dertig is ingericht, kan men ‘ons’ toch niks maken, vertelde zo’n hardrijder me, nadat ik me zichtbaar aan zijn rijgedrag had geërgerd. 
De jonge hond van buren is hier doodgereden door zo’n verkeerspiraat. En toen de pup van overburen onlangs ontsnapte, vreesden zij natuurlijk hetzelfde lot. Net zoals ik vanochtend, toen een onbekende pakjesbezorger besloot niet aan te bellen, maar het hek te openen en vervolgens mijn werkplaats binnen te stappen. Reus schrok ervan, sprong tegen hem op en toen ik haar vast wilde pakken, ging zij er vandoor. De Liefste hoorde me roepen en wist meteen: dit is mis.

Wordt vervolgd.

Archief 2021