Logboek

Het Logboek (de edities van 2012 t/m najaar 2016 zijn hier niet meer terug te lezen) veranderde 1 januari 2020 weer van een dag- in een Weekboek. Elke week - een enkele keer iets vaker en vaker iets minder - schrijven over wat week maakt. Of zoals ik het tegenwoordig noem: ik ben in mijn leven onderweg om mooie dingen aan te raken. Vanaf juni 2021 zal er minder vaak dan wekelijks een bijdrage te lezen zijn; de schrijftijd gaat op aan boeken die in februari en in oktober 2024 verschijnen.

-----

Voor wie een handvat zoekt: met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar; met de pijl links vooruit naar het volgende. Handiger echter zijn deze links: daarmee ga je naar de inhoudsopgaven van 202320222021, 2020 (deel 1: A t/m F, deel 2: G t/m Ldeel 3: M t/m R, en deel 4: S t/m Z), 2019 en 2018 en de logboeken van 2017 en (enkele van) najaar 2016.

-----

Dat in het beeld de klok op vijf uur staat, is omdat mijn dag al zolang ik mij herinner, begint rond (en meestal al ruim voor) vijf uur 's morgens, hoe laat het 's avonds ook wordt. Sinds de zomer van 2022 sta ik op om steevast drie uur. Om te schrijven zijn het mijn meest productieve uren van de dag.

Week 13 - 37. Pooeeezie [3/3]

zondag 28 maart 2021

Hier schreef ik over de Grote Poëzieprijs 2021 en ik voorspelde welke vijf van de zestien bundels van de longlist de shortlist zouden bereiken. Ik heb maar één titel goed: Wie was ik van Alfred Schaffer. De andere vier genomineerden zijn Paul Demets, Mattijs Deraedt, Bernke Klein Zandvoort en Liesbeth Lagemaat. Wat ik van hun bundels vind, is ook terug te lezen via dat eerdere logboek. Maar ik geef graag een paar korte citaten uit de voorlopige juryrapporten:

De hazenklager 
van Paul Demets 
[…] Kritisch en persoonlijk verhaal […] over het klimaat en de mens. […] Vakkundig en beheerst neemt de dichter zijn lezers mee in zijn hybride wereld, waar al snel blijkt dat het natuurlijke en menselijke één zijn geworden. Op meesterlijke wijze heeft Paul Demets het begrip natuurlyriek gemoderniseerd en relevant gemaakt voor nu.

De schaduw van wat zo graag in de zon was blijven staan van Mattijs Deraedt
[…] Origineel, beeldend scherp en inhoudelijk spannend. […] Een man […] is wat hij weet dat hij is, zoals hij zich voelt, maar […] het is juist dit onderwerp waarop hij zich oriënteert en heroriënteert, daartoe aangejaagd door de tijd […] waarin vrouwen hun plek opeisen en gelijkwaardigheid ten opzichte van de man bevechten. 

Veldwerk van Bernke Klein Zandvoort
[…] Meester in de observatie. […] De kleinste details in een mensenleven, in een landschap, in een sterrenhemel kunnen tot ragfijne associaties leiden. […] Deze dichter observeert óók het observeren zelf, stelt zich de vraag wat het betekent om in poëzie de werkelijkheid via taal en metaforiek te ‘verdunnen’. […] Klein Zandvoort excelleert dan ook niet alleen in haar beelden en observaties, maar ook in haar vorm.

Vissenschild van Liesbeth Lagemaat 
[…] Bombastisch, gedurfd, lyrisch en episch – maar alles in dienst van het verhaal. […] Wie […] genres als zang en vertelling, poëzie en proza, met elkaar tracht te verenigen, lijkt zich voor een onmogelijke taak te stellen, maar Lagemaat doet precies dit op indrukwekkende en volstrekt eigen wijze. […] Lagemaats taal is grenzeloos en beheerst, toont plezier en vernuft. Bundels als Vissenschild […] worden maar zelden geschreven. 

Wie was ik van Alfred Schaffer 
[…] Vertelt niet alleen zijn eigen geschiedenis, maar bovenal die van zijn moeder. Aan deze oprechte en indringende zoektocht naar wie hij was en wie hij nu is, ligt het verlangen ten grondslag om niet langer vreemd te zijn, om te worden gezien. […] Sommige gedichten zijn adembenemend. 






In juni weten we of mijn vermoeden klopt dat Liesbeth Lagemaat de Grote Poëzieprijs 2021 gaat winnen. 

Archief 2021