zondag 28 maart 2021
Hier schreef ik over de Grote Poëzieprijs 2021 en ik voorspelde welke vijf van de zestien bundels van de longlist de shortlist zouden bereiken. Ik heb maar één titel goed: Wie was ik van Alfred Schaffer. De andere vier genomineerden zijn Paul Demets, Mattijs Deraedt, Bernke Klein Zandvoort en Liesbeth Lagemaat. Wat ik van hun bundels vind, is ook terug te lezen via dat eerdere logboek. Maar ik geef graag een paar korte citaten uit de voorlopige juryrapporten:
De hazenklager van Paul Demets
[…] Kritisch en persoonlijk verhaal […] over het klimaat en de mens. […] Vakkundig en beheerst neemt de dichter zijn lezers mee in zijn hybride wereld, waar al snel blijkt dat het natuurlijke en menselijke één zijn geworden. Op meesterlijke wijze heeft Paul Demets het begrip natuurlyriek gemoderniseerd en relevant gemaakt voor nu.
De schaduw van wat zo graag in de zon was blijven staan van Mattijs Deraedt
[…] Origineel, beeldend scherp en inhoudelijk spannend. […] Een man […] is wat hij weet dat hij is, zoals hij zich voelt, maar […] het is juist dit onderwerp waarop hij zich oriënteert en heroriënteert, daartoe aangejaagd door de tijd […] waarin vrouwen hun plek opeisen en gelijkwaardigheid ten opzichte van de man bevechten.
Veldwerk van Bernke Klein Zandvoort
[…] Meester in de observatie. […] De kleinste details in een mensenleven, in een landschap, in een sterrenhemel kunnen tot ragfijne associaties leiden. […] Deze dichter observeert óók het observeren zelf, stelt zich de vraag wat het betekent om in poëzie de werkelijkheid via taal en metaforiek te ‘verdunnen’. […] Klein Zandvoort excelleert dan ook niet alleen in haar beelden en observaties, maar ook in haar vorm.
Vissenschild van Liesbeth Lagemaat
[…] Bombastisch, gedurfd, lyrisch en episch – maar alles in dienst van het verhaal. […] Wie […] genres als zang en vertelling, poëzie en proza, met elkaar tracht te verenigen, lijkt zich voor een onmogelijke taak te stellen, maar Lagemaat doet precies dit op indrukwekkende en volstrekt eigen wijze. […] Lagemaats taal is grenzeloos en beheerst, toont plezier en vernuft. Bundels als Vissenschild […] worden maar zelden geschreven.
Wie was ik van Alfred Schaffer
[…] Vertelt niet alleen zijn eigen geschiedenis, maar bovenal die van zijn moeder. Aan deze oprechte en indringende zoektocht naar wie hij was en wie hij nu is, ligt het verlangen ten grondslag om niet langer vreemd te zijn, om te worden gezien. […] Sommige gedichten zijn adembenemend.

In juni weten we of mijn vermoeden klopt dat Liesbeth Lagemaat de Grote Poëzieprijs 2021 gaat winnen.