Week 12 - 36. Niets geleerd [4/4]

Hier schreef ik over de twee vermoorde zwanen die ik zelf zag liggen aan de Giessendamse Tiendweg. Deze week las ik het akelige bericht dat er in een weiland in Wijngaarden, een dorpje dichtbij, ook drie zwanen “door een niet natuurlijk dood” om het leven zijn gekomen. Het is niet voor niets dat dit gebeurt in de tijd dat de vogels hun nesten bouwen.

We wonen hier in het gebied met de mooiste natuur van Nederland, maar helaas samen met mensen die daaraan geen andere boodschap hebben dan dat die beesten wel van hun landbouwgrond moeten afblijven. Een andere verklaring is er niet.

Arie Jan van Termeij was gisteren in de Donkse Laagten – ook om de hoek – en maakte daar deze foto. In dat natuurgebied werken Staatsbosbeheer en boeren samen om de weiden en het water een trekpleister te laten zijn en blijven voor met name watervogels, die hier leven en/of overwinteren. En er in dit voorjaar dus broeden. Net als deze zwaan waarschijnlijk. Zwaan-kleef-aan. Maar dan wel dáár en niet in Giessendam of Wijngaarden.

Tot slot: waarom de dood van een zwaan me extra raakt, lees je hier, in de toelichting op een liedtekst van Hans Dorrestijn, die de symboliek van het dier daarin ingenieus toepast. Namelijk die van de trouw, aangezien een zwanenpaar een heel leven bij elkaar blijft. Wie een zwaan doodt, vermoordt niet alleen een leven, maar ook een liefde.