Logboek

Het Logboek (de edities van 2012 t/m najaar 2016 zijn hier niet meer terug te lezen) veranderde 1 januari 2020 weer van een dag- in een Weekboek. Elke week - een enkele keer iets vaker en vaker iets minder - schrijven over wat week maakt. Of zoals ik het tegenwoordig noem: ik ben in mijn leven onderweg om mooie dingen aan te raken. Vanaf juni 2021 zal er minder vaak dan wekelijks een bijdrage te lezen zijn; de schrijftijd gaat op aan boeken die in februari en in oktober 2024 verschijnen.

-----

Voor wie een handvat zoekt: met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar; met de pijl links vooruit naar het volgende. Handiger echter zijn deze links: daarmee ga je naar de inhoudsopgaven van 202320222021, 2020 (deel 1: A t/m F, deel 2: G t/m Ldeel 3: M t/m R, en deel 4: S t/m Z), 2019 en 2018 en de logboeken van 2017 en (enkele van) najaar 2016.

-----

Dat in het beeld de klok op vijf uur staat, is omdat mijn dag al zolang ik mij herinner, begint rond (en meestal al ruim voor) vijf uur 's morgens, hoe laat het 's avonds ook wordt. Sinds de zomer van 2022 sta ik op om steevast drie uur. Om te schrijven zijn het mijn meest productieve uren van de dag.

Week 9 - 21. Derde ronde

maandag 01 maart 2021

Deze maandagochtend gaan er weer ruim zestig boodschappentassen met boeken de deur uit. Het is de derde lichting; inmiddels staan er in mijn bibliotheek al zo’n twaalfduizend boeken minder…

Ik hóef die tassen niet zelf buiten te zetten, want opkoper Wilco - van Variaworld, met onder meer die prachtwinkel in Deventer - is sterk en kan dat gemakkelijk zelf. Het is zijn dagelijks werk. Maar ik wilde een fotootje nemen van al die tassen op een rij…

Ik ben me op dat moment niet bewust van hulp van bovenaf. Nou ja, in letterlijke zin. Fotograaf Arie Jan van Termeij ziet het aan en pakt een camera. Kort daarna stuurt me zijn foto’s, noemt het een trieste aanblik en wenst me sterkte met het afstand doen van dit geletterde bezit… 






Maar ach, er zijn zoveel soorten van verdriet. […] En niet het snijden doen zo’n pijn, maar het afgesneden zijn. Met andere woorden: de bibliotheek ontmantelen valt me niet zwaar; de reden des te meer: dat het mijn naasten bespaard blijft als mij iets overkomt…

Met inmiddels dus twaalfduizend boeken minder is de non-fictie – wetenschap, gezondheid en vooral theater – uitgedund op de kunstboeken na. Bij fictie ben ik bij de letter H. Nog van zo’n achttienduizend boeken afscheid nemen de komende maanden. Over twee weken volgt de vierde ronde.

Archief 2021