Logboek

Het Logboek (de edities van 2012 t/m najaar 2016 zijn hier niet meer terug te lezen) veranderde 1 januari 2020 weer van een dag- in een Weekboek. Elke week - een enkele keer iets vaker en vaker iets minder - schrijven over wat week maakt. Of zoals ik het tegenwoordig noem: ik ben in mijn leven onderweg om mooie dingen aan te raken. Vanaf juni 2021 zal er minder vaak dan wekelijks een bijdrage te lezen zijn; de schrijftijd gaat op aan boeken die in februari en in oktober 2024 verschijnen.

-----

Voor wie een handvat zoekt: met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar; met de pijl links vooruit naar het volgende. Handiger echter zijn deze links: daarmee ga je naar de inhoudsopgaven van 202320222021, 2020 (deel 1: A t/m F, deel 2: G t/m Ldeel 3: M t/m R, en deel 4: S t/m Z), 2019 en 2018 en de logboeken van 2017 en (enkele van) najaar 2016.

-----

Dat in het beeld de klok op vijf uur staat, is omdat mijn dag al zolang ik mij herinner, begint rond (en meestal al ruim voor) vijf uur 's morgens, hoe laat het 's avonds ook wordt. Sinds de zomer van 2022 sta ik op om steevast drie uur. Om te schrijven zijn het mijn meest productieve uren van de dag.

Week 49 - 107. Veertig jaar geleden

dinsdag 08 december 2020





Een trouwe lezer van deze rubriek bezorgde me een waardevol uur zonder het zelf te weten. Ze was per ongeluk gestuit op de foto die de Amerikaanse fotografe Annie Leibovitz maakte van Yoko Ono & John Lennon, was daar zeer door getroffen en wilde weten in welke catalogus zij die kan vinden. Ik zocht en vond die al snel als spread in The early years, 1970-1983.





Wat zij ook niet wist, is dat de fotoreportage geschoten is op maandag 8 december 1980, slechts een paar uur voor Lennon, pas 40 jaar oud, op straat werd doodgeschoten door een Beatles-fan, 25 jaar en ziekelijk geobsedeerd door Lennon. 

Een paar dagen daarvoor, op vrijdag 5 december, spraken Lennon & Ono meer dan negen uur met Jonathan Cott voor een coverstory van popmuziekblad Rolling Stone. Het interview en Leibovitz’ foto’s waren bedoeld voor het eerste nummer van 1981. Maar het interview publiceerde Rolling Stone pas dertig jaar later; Leibovitz’ foto’s gebruikte het blad voor Cotts In Memoriam

Cott interviewde Lennon & Ono in hun appartement aan de Upper West Side van New York, waar ze woonden met hun vijfjarige zoon Sean, en in de opnamestudio van Record Plant. Van die studio kwam hij ook die maandagavond terug. 
Laat in de middag had hij een exemplaar van Double Fantasy gesigneerd voor Mark David Chapman, terwijl een andere fan een foto nam. Bij terugkeer, iets voor elf uur, wachtte diezelfde Chapman hem op bij zijn appartement en vuurde vijf kogels op hem af. Een ervan miste, maar twee raakten hem in de rug, waarna hij omdraaide. De andere twee troffen zijn linkerschouder. Omdat Lennon hevig bloedde, wachtten gearriveerde politieagenten niet op een ambulance, maar brachten hem zelf naar het ziekenhuis. Hij overleed al een kwartier na de aanslag.

Waar was je 9/11 (11 september 2001), toen gekaapte passagiersvliegtuigen zich boorden in onder meer de North en South Tower van het World Trade Center in New York? Het antwoord op die vraag kan bijna iedereen die geboren is voor 1990 onmiddellijk geven. Waar was je op 8 december 1980 toen John Lennon werd vermoord? Dat antwoord moet iedereen kunnen geven die voor 1965 geboren is. Ik ben van 1956, maar al is het vandaag veertig jaar geleden en was ik pas 24 jaar - Beatles- in plaats van Stones-fan en Lennon- in plaats van Mc.Cartney-fan -, ik weet het nog precies.

Archief 2020