Logboek

Het Logboek (de edities van 2012 t/m najaar 2016 zijn hier niet meer terug te lezen) veranderde 1 januari 2020 weer van een dag- in een Weekboek. Elke week - een enkele keer iets vaker en vaker iets minder - schrijven over wat week maakt. Of zoals ik het tegenwoordig noem: ik ben in mijn leven onderweg om mooie dingen aan te raken. Vanaf juni 2021 zal er minder vaak dan wekelijks een bijdrage te lezen zijn; de schrijftijd gaat op aan boeken die in februari en in oktober 2024 verschijnen.

-----

Voor wie een handvat zoekt: met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar; met de pijl links vooruit naar het volgende. Handiger echter zijn deze links: daarmee ga je naar de inhoudsopgaven van 202320222021, 2020 (deel 1: A t/m F, deel 2: G t/m Ldeel 3: M t/m R, en deel 4: S t/m Z), 2019 en 2018 en de logboeken van 2017 en (enkele van) najaar 2016.

-----

Dat in het beeld de klok op vijf uur staat, is omdat mijn dag al zolang ik mij herinner, begint rond (en meestal al ruim voor) vijf uur 's morgens, hoe laat het 's avonds ook wordt. Sinds de zomer van 2022 sta ik op om steevast drie uur. Om te schrijven zijn het mijn meest productieve uren van de dag.

Week 40 - 90. Werk E loos

zondag 04 oktober 2020

Het laatste weekboek dateert van 27 september, dus ik loop drie weken, drie logboeken, achter. Veel schrijvers halen inspiratie uit roerige tijden in hun leven, ik sla eerst dicht. Daarom was ik weg. Maar hier ben ik weer.

Roerige tijden? Ik vervul vanaf mijn achttiende – ik ben bijna vijfenzestig – intensieve en zeer inspirerende banen, soms nog in combinatie ook: verpleegkundige in de zwakzinnigenzorg en psychiatrie, leraar Nederlands in het Middelbaar Beroepsonderwijs, journalist bij (onder meer) de beste krant van Nederland, auteur van uiteenlopende, soms zelfs spraakmakende boeken, oprichter-directeur van een toonaangevend cabarettheater, initiatiefnemer van de eerste Nederlandse Academie voor Cabaret, galeriehouder, bedenker-uitvoerder van de rol als eerste Stadsprogrammeur en -producent van ons land…

Maar maartse corona kwam en sindsdien is alles anders. Beter gezegd: er is bijzonder weinig meer aan. De meest interessante initiatieven stellen zich inmiddels uit naar najaar 2021 of nog later. Programmeren is nu vooral een administratieve baan. Voorstellingen verplicht verplaatst van maart naar mei, want de theaters gingen dicht. Daarna, met de nodige beperkingen, van mei naar najaar 2020. En nu, door onvermijdelijke nieuwe maatregelen, van najaar 2020 naar 2021 en zelfs 2022. En daarna? Er gloort niks aan de horizon. 
Gesprekken met vakgenoten – makers, impresario’s, collega’s – ontstijgen zelden de rampspoed; ieder zit in de bubbel van overleven in plaats van creëren.



Foto: Jasper Loeffen



Ik wil het niet meer en de theaters aan wie ik mijn diensten verleen, kunnen het niet meer. Daarom heeft mijn Raad van Toezicht besloten per 1 april 2021 – geen grap – de stichting Cabaretfirma op te heffen.

Verpleegkundige (1976-1989), leraar (1989-1997), journalist (1986-2000), schrijver (1978-heden), theaterdirecteur (1997-2012), theateracademie-oprichter (1999), galeriehouder (2008-2014), stadsprogrammeur en -producent (2012-2021) en… werkloze (na precies 45 jaar in dienstverband). Werkloos, maar niet werkeloos.

Archief 2020