Logboek

Het Logboek (de edities van 2012 t/m najaar 2016 zijn hier niet meer terug te lezen) veranderde 1 januari 2020 weer van een dag- in een Weekboek. Elke week - een enkele keer iets vaker en vaker iets minder - schrijven over wat week maakt. Of zoals ik het tegenwoordig noem: ik ben in mijn leven onderweg om mooie dingen aan te raken. Vanaf juni 2021 zal er minder vaak dan wekelijks een bijdrage te lezen zijn; de schrijftijd gaat op aan boeken die in februari en in oktober 2024 verschijnen.

-----

Voor wie een handvat zoekt: met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar; met de pijl links vooruit naar het volgende. Handiger echter zijn deze links: daarmee ga je naar de inhoudsopgaven van 202320222021, 2020 (deel 1: A t/m F, deel 2: G t/m Ldeel 3: M t/m R, en deel 4: S t/m Z), 2019 en 2018 en de logboeken van 2017 en (enkele van) najaar 2016.

-----

Dat in het beeld de klok op vijf uur staat, is omdat mijn dag al zolang ik mij herinner, begint rond (en meestal al ruim voor) vijf uur 's morgens, hoe laat het 's avonds ook wordt. Sinds de zomer van 2022 sta ik op om steevast drie uur. Om te schrijven zijn het mijn meest productieve uren van de dag.

Week 39 - 89. Arno

zondag 27 september 2020





Toen Arno & Yvonne hier op bezoek waren in verband met een documentaire die zij samen maken, wist ik nog van niks. Maar toen ik kort daarna las dat Yvonne Jagtenberg is genomineerd voor het Gouden Penseel 2020, kwam direct de vraag in me op: hij heet Arno Kranenborg en Arno is ook de hoofdpersoon in verschillende van haar boeken. Is de documentairemaker soms dezelfde persoon als de illustrator? 







Gaat deze ook over Arno? Ja, kijk maar:


 




Is de documentairemaker soms dezelfde persoon als de illustrator, vroeg ik mij af. Ja dus! Inmiddels is bekend dat het Gouden Penseel 2020 gaat naar haar (ook zelfgeschreven) boek Hup Herman!, waarmee zij de prijs nota bene voor de tweede keer op rij wint. Vorig jaar won zij met Mijn wonderlijke oom, een ode aan de Franse filmmaker Jacques Tati en zijn alter ego Mon Oncle. Van het achterplat:

De kleine Gerard woont samen met zijn teckel Dali in een hypermodern huis. Humor en kattenkwaad worden daar niet zo gewaardeerd. Zijn wonderlijke oom brengt daar verandering in. Als oom een dagje op Gerard past en zich verliest in het spel, rest er één vraag: wie past er nu eigenlijk op wie?
 




Dit keer is hangbuikzwijn Herman de hoofdpersoon. In het kort: Herman is de beste in modderen en wroeten, maar laat zich opjutten door opschepperige kippen. Die strijden dagelijks om het eerste ei. Net zoals de haan als eerste wakker wil zijn. Herman wil ook wel eens de beste ergens de beste in zijn en begint een wedstrijdje rennen. Om na een tijdje te beseffen dat zijn favoriete bezigheid ergens anders ligt: in de modder. Daar was hij goed in. De béste eigenlijk.
De jury noemt het"een boek dat zich steeds weer laat voorlezen en ook de volwassen lezer een uitermate goed gevoel oplevert".

De Gouden Griffel 2020 gaat natuurlijk naar Bette Westera voor Uit elkaar. De jury: "Het boek bevat verdrietige, verwarrende, verbazende, nieuwsgierige en hilarische gedichten over afgelopen relaties. De dichtbundel geeft ‘een caleidoscopische blik op de liefde’ en was een uitgesproken favoriet voor de hoogste kinderboekenbekroning. In het voorjaar won het boek al de Woutertje Pieterse Prijs. Uit elkaar wint niet alleen vanwege de kwaliteit van de gedichten, maar heeft ook een bijzonder uiterlijk. Opvallend is het binnenwerk, dat ingenieus in elkaar is gestoken met dubbelgevouwen bladzijden en een uitgekiende typografie. De illustraties van Sylvia Weve (1954) zijn tegelijkertijd bekroond met een Zilveren Penseel."

Ik schreef er hier over.

Archief 2020