Logboek

Het Logboek (de edities van 2012 t/m najaar 2016 zijn hier niet meer terug te lezen) veranderde 1 januari 2020 weer van een dag- in een Weekboek. Elke week - een enkele keer iets vaker en vaker iets minder - schrijven over wat week maakt. Of zoals ik het tegenwoordig noem: ik ben in mijn leven onderweg om mooie dingen aan te raken. Vanaf juni 2021 zal er minder vaak dan wekelijks een bijdrage te lezen zijn; de schrijftijd gaat op aan boeken die in februari en in oktober 2024 verschijnen.

-----

Voor wie een handvat zoekt: met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar; met de pijl links vooruit naar het volgende. Handiger echter zijn deze links: daarmee ga je naar de inhoudsopgaven van 202320222021, 2020 (deel 1: A t/m F, deel 2: G t/m Ldeel 3: M t/m R, en deel 4: S t/m Z), 2019 en 2018 en de logboeken van 2017 en (enkele van) najaar 2016.

-----

Dat in het beeld de klok op vijf uur staat, is omdat mijn dag al zolang ik mij herinner, begint rond (en meestal al ruim voor) vijf uur 's morgens, hoe laat het 's avonds ook wordt. Sinds de zomer van 2022 sta ik op om steevast drie uur. Om te schrijven zijn het mijn meest productieve uren van de dag.

Week 33 - 60. Paadjes, Paartjes en andere Pictures [2]

maandag 17 augustus 2020

Vervolg van hier.





Naar aanleiding van Paaltjes, Paadjes en andere Pictures wees een trouwe lezer van deze rubriek mij op Jan-Dirk van der Burgs boek Olifantenpaadjes. Natuurlijk hoort dat prachtfotoboek erbij. Het staat hier in de kast. Van het achterplat:

Prachtig aangelegde trottoirs, verkeersveilige versperringen en idyllisch georganiseeerde voetgangersgebieden worden met nuchter inzicht vermelden. Olifantenpaadjes zijn het bewijs dat mensen zich niet laten dwingen in openbare ruimten en maar één doel hebben: de kortste weg van a naar b vinden.








En zelf kwam zij met Gelijkgekleed van George Maas. 




Publiciteitstekst:
Sinds 2007 fotografeert George Maas ze, de gelijkgekleden die steeds opduiken in het straatbeeld. Poserend of terwijl ze nietsvermoedend over straat lopen. De fotograaf vraagt ze waarom ze dezelfde jas, trui, bodywarmer of andere kledingstukken dragen, soms afgemaakt met dezelfde broek en een identiek paar schoenen. Soms weten ze het niet of willen ze het niet zeggen, soms ligt de reden voor de hand ('twee voor de prijs van één'), soms komt er een mooi verhaal. George Maas noteert het om zijn straatfotografie informatiever te maken dan het vrijblijvend registreren van mensen in de openbare ruimte.


Het levert fascinerend werk op dat over de hele wereld aandacht heeft gekregen. Bij elkaar in boekvorm is het een fascinerende kennismaking met een fenomeen dat zich steeds verder verspreidt: de gelijkgeklede medemens. 





Midas Dekkers, in het nawoord:
'Paarbinding’ luidt de biologische verklaring. Dit zijn goed functionerend koppels die zich uitputten in signalen om bij elkaar te kunnen blijven. Natuurlijk zit er een narcistisch randje aan als je je partner het liefst ziet zoals je er zelf uit ziet.


Wordt vervolgd.

Archief 2020