Logboek

Het Logboek (de edities van 2012 t/m najaar 2016 zijn hier niet meer terug te lezen) veranderde 1 januari 2020 weer van een dag- in een Weekboek. Elke week - een enkele keer iets vaker en vaker iets minder - schrijven over wat week maakt. Of zoals ik het tegenwoordig noem: ik ben in mijn leven onderweg om mooie dingen aan te raken. Vanaf juni 2021 zal er minder vaak dan wekelijks een bijdrage te lezen zijn; de schrijftijd gaat op aan boeken die in februari en in oktober 2024 verschijnen.

-----

Voor wie een handvat zoekt: met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar; met de pijl links vooruit naar het volgende. Handiger echter zijn deze links: daarmee ga je naar de inhoudsopgaven van 202320222021, 2020 (deel 1: A t/m F, deel 2: G t/m Ldeel 3: M t/m R, en deel 4: S t/m Z), 2019 en 2018 en de logboeken van 2017 en (enkele van) najaar 2016.

-----

Dat in het beeld de klok op vijf uur staat, is omdat mijn dag al zolang ik mij herinner, begint rond (en meestal al ruim voor) vijf uur 's morgens, hoe laat het 's avonds ook wordt. Sinds de zomer van 2022 sta ik op om steevast drie uur. Om te schrijven zijn het mijn meest productieve uren van de dag.

Week 33 - 59. No more

zondag 16 augustus 2020



Wat maakte Jan Mankes in zijn korte leven (1889-1920) toch mooi werk. Een eeuw na zijn dood toont Museum MORE (staat voor MOdern REalisme) in deze zomermaanden de werken uit de eigen collectie, aangevuld met bruiklenen. 





Wij waren voor het eerst in MORE, in het Gelderse Gorssel, en het viel ons tegen. Niet door die vijfendertig Mankesjes uiteraard, maar wel door de ruime aandacht voor het werk van Jan Beutener (1932), van wie ruim zeventig schilderijen alle drie de bovenzalen van het museum in beslag nemen. Het museum noemt hem een ontdekker van de dingen; in zijn realisme staat het detail dat hem opvalt centraal. Het wist ons geen moment te boeien.





Met Mankes is zaal vier gevuld, wat betekent dat er nog maar drie zalen overblijven voor een keuze uit de eigen collectie met topwerken van Dick Ket, Pyke Koch, Charley Toorop, Carel Willink en hedendaagse realisten als Philip Akkerman, Marlene Dumas en Erwin Olaf. En Annemarie Busschers (1970), die ik niet kende, terwijl zij nota bene uit dezelfde stad (’s-Hertogenbosch) afkomstig is. Haar zelfportret – en dit is geen foto, maar een schilderij – is prachtig.



Annemarie Busschers: 'Poet Laureate' Driek van Wissen (2006)


En aan haar dankt Driek van Wissen weer een plaatsje in Gedicht Gedacht.     

Archief 2020