Logboek

Het Logboek (de edities van 2012 t/m najaar 2016 zijn hier niet meer terug te lezen) veranderde 1 januari 2020 weer van een dag- in een Weekboek. Elke week - een enkele keer iets vaker en vaker iets minder - schrijven over wat week maakt. Of zoals ik het tegenwoordig noem: ik ben in mijn leven onderweg om mooie dingen aan te raken. Vanaf juni 2021 zal er minder vaak dan wekelijks een bijdrage te lezen zijn; de schrijftijd gaat op aan boeken die in februari en in oktober 2024 verschijnen.

-----

Voor wie een handvat zoekt: met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar; met de pijl links vooruit naar het volgende. Handiger echter zijn deze links: daarmee ga je naar de inhoudsopgaven van 202320222021, 2020 (deel 1: A t/m F, deel 2: G t/m Ldeel 3: M t/m R, en deel 4: S t/m Z), 2019 en 2018 en de logboeken van 2017 en (enkele van) najaar 2016.

-----

Dat in het beeld de klok op vijf uur staat, is omdat mijn dag al zolang ik mij herinner, begint rond (en meestal al ruim voor) vijf uur 's morgens, hoe laat het 's avonds ook wordt. Sinds de zomer van 2022 sta ik op om steevast drie uur. Om te schrijven zijn het mijn meest productieve uren van de dag.

Week 31 - 55. Vos' opinie

maandag 03 augustus 2020

De mens heeft een groot vermogen tot hospitaliseren, ook buiten het hospitaal. Het ‘laat mij maar liggen’-gevoel, of ‘zo gaat het ook best’. Het is iets moois, in een bepaald opzicht, dat vermogen tot aanpassing. Agenda leeg door corona: juist fijn. Niet meer naar het buitenland: geen reisstress. Geen vlees meer eten: met wortelen kun je veel doen.
Maar er zit ook iets anders aan, iets onverschilligs. Niet alles moet zo makkelijk los gelaten worden. Een tijdlang mis je misschien niet wat je ooit zo hoog waardeerde, maar je kunt je ongemerkt ook te veel laten ontglippen.


Zo begint Marjoleine de Vos vandaag - als ik dit schrijf is het 20 juli - haar tweewekelijkse maandagse column op de Opiniepagina van NRC-Handelsblad. Daarna komen er voorbeelden van groenten die smakeloos leken, totdat je die proeft uit een eigen tuin. Of vrienden die je tijdens Corona niet eens dacht te missen, maar als je ze dan weer ziet… 
Waarom ik erover begin, is de aanleiding voor deze column met als titel: Laat de neerlandistiek maar ten onder gaan. Ik citeer uit het vervolg:

Toen ik ooit Nederlands ging studeren, kon ik niet vermoeden dat […] ik voor de rest van mijn leven gevormd zou worden door de colleges poëzie-interpretatie […] of dankbaar zou zijn voor geleerde onderzoekers […] die de verdwenen cultuur van het Keltisch en van de Middelnederlandse Arthurromans blootlegden. Er is zo veel wat de wereld interessanter en rijker maakt, wat achter gewone zinnen dieptes blootlegt, en het verleden zijn gloed laat spreiden over het heden. Wist je van niets, dan zag je die rijkdom ook niet. En dan kon het je misschien ook niets schelen dat we arm werden.
Ik slaap. Prima. Laat mij maar liggen. Laat die hele studie Nederlands maar gewoon ten onder gaan. We spreken toch al Nederlands? Laten we ons wat internationaler opstellen.

Hoe zou minister Van Engelshoven daarover denken? Hoe zou de rest van het kabinet denken, als het gaat over het redden van de neerlandistiek?
Dat antwoord is iets té gemakkelijk te geven: ze denken er niet over. Er is een fooitje beschikbaar, honderdduizend euro, dat dan ook nog gedeeld moet worden met andere talenstudies, voor neerlandistiek om ‘mooie plannen’ te maken voor de toekomst […] Onze bewindslieden weten niet meer hoe echte wortels smaken […], hebben nooit Leopold gelezen. Ze babbelen een nice little mouth English en kunnen zich niet voorstellen dat het zin zou hebben om de studie Nederlands te redden en te stimuleren.
Wie de rijkdom niet mist, kan zich niet voorstellen dat er alle reden is om ons beroofd te voelen nu we in eigen land amper nog Nederlands (kunnen) studeren. Laat ons maar liggen.

 

Marjoleine de Vos (1957) kwam tot nu toe slechts twee keer voorbij in mijn gedichten- en logboekrubriek (hier en hier) en daarmee doe ik haar tekort. Die column bracht mij ertoe haar vier bundels er weer eens bij te pakken – zij schreef ook andere boeken, waaronder beschouwingen, onder meer over koken, kunst en poëzie – en de komende dagen daaruit een kleine selectie te maken, te beginnen hier.

Archief 2020