Logboek

Het Logboek (de edities van 2012 t/m najaar 2016 zijn hier niet meer terug te lezen) veranderde 1 januari 2020 weer van een dag- in een Weekboek. Elke week - een enkele keer iets vaker en vaker iets minder - schrijven over wat week maakt. Of zoals ik het tegenwoordig noem: ik ben in mijn leven onderweg om mooie dingen aan te raken. Vanaf juni 2021 zal er minder vaak dan wekelijks een bijdrage te lezen zijn; de schrijftijd gaat op aan boeken die in februari en in oktober 2024 verschijnen.

-----

Voor wie een handvat zoekt: met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar; met de pijl links vooruit naar het volgende. Handiger echter zijn deze links: daarmee ga je naar de inhoudsopgaven van 202320222021, 2020 (deel 1: A t/m F, deel 2: G t/m Ldeel 3: M t/m R, en deel 4: S t/m Z), 2019 en 2018 en de logboeken van 2017 en (enkele van) najaar 2016.

-----

Dat in het beeld de klok op vijf uur staat, is omdat mijn dag al zolang ik mij herinner, begint rond (en meestal al ruim voor) vijf uur 's morgens, hoe laat het 's avonds ook wordt. Sinds de zomer van 2022 sta ik op om steevast drie uur. Om te schrijven zijn het mijn meest productieve uren van de dag.

Week 31 - 54. Paaltjes, Paadjes en andere Pictures [1]

zondag 02 augustus 2020



Gezichtsbedrog. De jonge, pas 31-jarige grafisch ontwerper Onno Blase begon in 2011 met het fotograferen van scheve palen. Stoplichten, verkeersborden, lantaarnpalen, richtingwijzers et cetera. Ook Amsterdammertjes natuurlijk, maar inmiddels woont hij in Rotterdam.
Scheve palen, maar hij maakte er rechte van. Door ze scheef te fotograferen, lijkt het namelijk steeds of ze recht staan. Oftewel: rechte paal, scheve horizon.






Doordat hij zijn foto’s op zijn sociaal netwerk plaatste, volgden anderen, ook vanuit het buitenland, hem na en stuurden hun foto’s aan hem toe. Nu hij er zo’n veertienhonderd verzameld heeft, besloot hij ze te bundelen. Met achterin netjes de namen van de fotografen en heel vaak is hij dat zelf.





Scheve palen - want dat zijn het oorspronkelijk - is de titel. Maar Rechte palen - want dat zijn het nu  - had natuurlijk ook gekund. Het boek is bij Onno Blase zelf te bestellen: op schevepalen.nl, waar je nog veel meer van zijn paaltjesfoto’s ziet. 


In 2010 kreeg ik een boek cadeau waarin Paul van Dijk allemaal linksdraaiende zandpaadjes heeft gefotografeerd. Niks aan zou je denken, maar ik vind het fascinerend. Op de gele kaft (zie linkerpagina hieronder) staat de titel rechts onderaan, maar dan niet in letters en woorden, maar als symbool: ja, linksdraaiend paadjes.






Net zo fascinerend als de In Almost Every Picture-serie van Erik Kessels, waarin je – ik neem als voorbeeld deel 7 – op elke pagina steeds eenzelfde vrouw in schiethouding ziet die jaar na jaar op de Tilburgse kermis het doelwit raakt. Op dat moment wordt namelijk de camerasluiter geactiveerd. Ik schreef er hier over. 






"Ook in 2019 was zij er weer, inmiddels 99 jaar oud", staat daar te lezen. Inmiddels is de Tilburgse 2020-kermis in afgeslankte vorm gaande en op gepaste anderhalve-meter koos Ria van Dijk opnieuw haar schiethouding. Zie hier een filmpje.
Ik kan niet wachten tot de derde, weer uitgebreide Kessels-editie verschijnt!


Wordt vervolgd.

Archief 2020