Logboek

Het Logboek (de edities van 2012 t/m najaar 2016 zijn hier niet meer terug te lezen) veranderde 1 januari 2020 weer van een dag- in een Weekboek. Elke week - een enkele keer iets vaker en vaker iets minder - schrijven over wat week maakt. Of zoals ik het tegenwoordig noem: ik ben in mijn leven onderweg om mooie dingen aan te raken. Vanaf juni 2021 zal er minder vaak dan wekelijks een bijdrage te lezen zijn; de schrijftijd gaat op aan boeken die in februari en in oktober 2024 verschijnen.

-----

Voor wie een handvat zoekt: met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar; met de pijl links vooruit naar het volgende. Handiger echter zijn deze links: daarmee ga je naar de inhoudsopgaven van 202320222021, 2020 (deel 1: A t/m F, deel 2: G t/m Ldeel 3: M t/m R, en deel 4: S t/m Z), 2019 en 2018 en de logboeken van 2017 en (enkele van) najaar 2016.

-----

Dat in het beeld de klok op vijf uur staat, is omdat mijn dag al zolang ik mij herinner, begint rond (en meestal al ruim voor) vijf uur 's morgens, hoe laat het 's avonds ook wordt. Sinds de zomer van 2022 sta ik op om steevast drie uur. Om te schrijven zijn het mijn meest productieve uren van de dag.

Week 29 - 50. Terug bij Dylan

dinsdag 21 juli 2020




Ik koop al mijn hele leven alles van Bob Dylan, dus ook zijn 39ste studioalbum. Maar de laatste drie albums, verschenen tussen 2015 en 2017, stelden mij teleur. Ze bevatten louter standards, waaronder die van Frank Sinatra. De laatste eigen songs dateren van 2012. De inspiratie is dus op, kunnen we constateren. 

Niet dus, want Rough and Rowdy Ways bestaat weer geheel uit eigen werk en behoort tot de beste albums van de singer-songwriter die bijna zestig jaar geleden (in 1962) zijn eerste plaat maakte en volgend jaar (in mei) tachtig jaar wordt.

Tien nieuwe folk-bluessongs: negen op het eerste schijfje en een op het tweede. Dat is het al eerder gelanceerde, zeventien minuten durende Murder most foul – over de gevolgen van de smerigste moord uit de geschiedenis: die, november 1963, op John F. Kennedy, wiens portret ook op de achterkant van de cd prijkt.





De vierde songs is I’ve made up my mind to give myself to you en is, tekstueel en muzikaal, een zo verpletterd mooi liefdeslied dat ik de eerste dagen alleen daarnaar wilde luisteren. Jaja, Bob Dylan, ik twijfelde, maar I’ve made up my mind to give myself back to you

Oordeel zelf!



 

Archief 2020