Logboek

Het Logboek (de edities van 2012 t/m najaar 2016 zijn hier niet meer terug te lezen) veranderde 1 januari 2020 weer van een dag- in een Weekboek. Elke week - een enkele keer iets vaker en vaker iets minder - schrijven over wat week maakt. Of zoals ik het tegenwoordig noem: ik ben in mijn leven onderweg om mooie dingen aan te raken. Vanaf juni 2021 zal er minder vaak dan wekelijks een bijdrage te lezen zijn; de schrijftijd gaat op aan boeken die in februari en in oktober 2024 verschijnen.

-----

Voor wie een handvat zoekt: met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar; met de pijl links vooruit naar het volgende. Handiger echter zijn deze links: daarmee ga je naar de inhoudsopgaven van 202320222021, 2020 (deel 1: A t/m F, deel 2: G t/m Ldeel 3: M t/m R, en deel 4: S t/m Z), 2019 en 2018 en de logboeken van 2017 en (enkele van) najaar 2016.

-----

Dat in het beeld de klok op vijf uur staat, is omdat mijn dag al zolang ik mij herinner, begint rond (en meestal al ruim voor) vijf uur 's morgens, hoe laat het 's avonds ook wordt. Sinds de zomer van 2022 sta ik op om steevast drie uur. Om te schrijven zijn het mijn meest productieve uren van de dag.

Week 26 - 45. Beregoed

woensdag 01 juli 2020





Juist de laatste maanden kreeg zij een groot publiek door een boek en tentoonstelling (in Fotomuseum Den Haag) rond (ruim tweehonderd) oude teddyberen. Ik heb het over Helena van der Kraan, die zondag 14 juni, nota bene op de ochtend van haar tachtigste verjaardag, overleed.

Helena van der Kraan is Helena Jirina Maazel, in 1940 in Praag geboren en daar opgeleid als graficus en schilder. In 1968, nadat de Praagse Lente is neergeslagen, vlucht zij naar Nederland. Op de Haarlemse postacademische kunstopleiding Ateliers ’63 ontmoet ze Hans van der Kraan (1949), met wie ze trouwt en gaat samenwerken. Ze maken installaties en sculpturen, maar hij kiest steeds meer voor de beeldbouwkunst en zij specialiseert zich in fotografie. 





De Volkskrant noemde haar maandag een van de grootste fotografen van de jaren zeventig. Wie wil weten waarom dat zo is, kan nog tot 1 november naar die tentoonstelling, getiteld Beer & Teddy. En wie wil weten hoe haar andere werk – een oeuvre van vooral portretfoto’s dat vijftig jaar beslaat – eruit ziet, kan naar het Rijksmuseum, het Stedelijk Museum, Boijmans van Beuningen, Kunstmuseum Den Haag en ga zo maar door, want in elk gerespecteerd museum hangt haar prachtige werk. 

 

Archief 2020