maandag 29 juni 2020
Het Logboek-lezen even verleerd, schreef een trouwe lezeres. Zij richt zich sowieso meer op de Gedichten-rubriek, maar haar reden deze rubriek even over te slaan: er is opeens wel erg veel aandacht voor de dood in plaats van voor het leven. Ja, in de laatste zeven weken – tijdspannen met vaak meer dan één bijdrage overigens – heb ik maar liefst zes overlijdensberichten geplaatst: rond Martine Crefcoeur, Per Olov Enquist, Roy Horn, Machteld Maris, Johan Ooms en Eric Schreurs.
Ook vandaag begint als een In Memoriam, maar gaat al snel over in een anekdote.
Tineke Verburg, slechts 64 jaar – net zo oud als ik ben –, is dit weekeinde overleden. Tineke Verburg? Zie haar televisiegezicht hieronder en je weet meteen wie ik bedoel.
Hoe TROS-kijkers de presentatrice van onder meer zes jaar TROS Aktua en dertien jaar TROS Triviant zagen? Als de gewenste schoondochter: betrouwbaar en braaf, gevat en gedreven, keurig en knap, lief en leuk, slank en slim, vakkundig en vriendelijk en ga zo nog maar even door. Samenvattend: zeer geliefd. Maar ik ben geen televisiekijker en zij zou mij niet zijn opgevallen. Totdat ik die anekdote hoorde. Hoe zat dat ook alweer?
In 1988 trouwde zij met de vermaarde sportverslaggever Jos Kuijer. Dat was een in de foute-bladenscene breed uitgemeten televisiehuwelijk. Ze kregen al snel een zoon, las en zag men in diezelfde bladen. Een televisiehuwelijksbaby dus. Maar… Jos Kuijer kreeg een verhouding met een femme fatale, te weten Patty Harpenau en dat kwam uit – eveneens via die bladen. Wat zo zijn ze daar: kontlikkers bij je geluk, maar aasgieren tijdens je rampspoed.
En dan de anekdote. Toen Verburg achter het vreemdgaan van haar man kwam, was het meteen afgelopen; ze wees hem de echtelijke deur. Het woord kordaat was bij alle loftuitingen nog niet gevallen, maar bij dezen. Ze zocht zijn spullen kriskras bij elkaar en dumpte ze bij de voordeur. Maar… alle overhemden gingen doelbewust in één aparte vuilniszak. En van al die overhemden had zij de bovenste knopen afgeknipt. Met als bijgevoegde notitie: ‘Als ze echt zo goed kan naaien…’
Vanaf die dag had zij er een bewonderaar bij.
