Logboek

Het Logboek (de edities van 2012 t/m najaar 2016 zijn hier niet meer terug te lezen) veranderde 1 januari 2020 weer van een dag- in een Weekboek. Elke week - een enkele keer iets vaker en vaker iets minder - schrijven over wat week maakt. Of zoals ik het tegenwoordig noem: ik ben in mijn leven onderweg om mooie dingen aan te raken. Vanaf juni 2021 zal er minder vaak dan wekelijks een bijdrage te lezen zijn; de schrijftijd gaat op aan boeken die in februari en in oktober 2024 verschijnen.

-----

Voor wie een handvat zoekt: met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar; met de pijl links vooruit naar het volgende. Handiger echter zijn deze links: daarmee ga je naar de inhoudsopgaven van 202320222021, 2020 (deel 1: A t/m F, deel 2: G t/m Ldeel 3: M t/m R, en deel 4: S t/m Z), 2019 en 2018 en de logboeken van 2017 en (enkele van) najaar 2016.

-----

Dat in het beeld de klok op vijf uur staat, is omdat mijn dag al zolang ik mij herinner, begint rond (en meestal al ruim voor) vijf uur 's morgens, hoe laat het 's avonds ook wordt. Sinds de zomer van 2022 sta ik op om steevast drie uur. Om te schrijven zijn het mijn meest productieve uren van de dag.

Week 17 - 25. Eerste foto van God

donderdag 30 april 2020


De eerste foto van God. Die tentoonstelling met werk van Eddy Posthuma de Boer (1931) zou tot afgelopen weekeinde te zien zijn geweest als het Coronavirus de musea – en dus ook Fotomuseum Den Haag – niet had gesloten.

Posthuma de Boer droeg zijn camera altijd bij zich en werkte graag ‘op straat’, zowel in binnen- als buitenland. Om gewone gebeurtenissen te vangen. 
Humanistische fotografie heet de stroming die zich kenmerkt door ‘het menselijk bestaan’ als uitgangspunt te nemen. Oftewel: het vastleggen van dagelijkse tradities en gebruiken in een maatschappij in vooruitgang. Eva Besnyö (1910-2003), Henri Cartier-Bresson (1908-2004) en Robert Doisneau (1912-1994) zijn grote voorbeelden voor hem geweest. Maar ook Ed van der Elsken (1925-1990) en Johan van der Keuken (1938-2001), collega-existentialisten die jazz, rock ’n roll en provo zagen opkomen. Dat was de toekomst: geen maatschappij in vooruitgang, maar in verandering! En die dagelijkse tradities en gebruiken – die verdienden een flinke beuk!
Niemand heeft die twee stromingen beter weten te verbinden als Posthuma de Boer. Of zoals het Fotomuseum het noemt: “Een optimistisch wereldbeeld met een rauwe rand.”

Binnen de expositie in het Fotomuseum was ook veel aandacht voor Posthuma de Boers literaire belangstelling: veel portretten van schrijvers en foto’s van woordgrappen op naambordjes en in etalages. De tentoonstelling dankt haar titel dan ook een aan een gedicht van Cees Nooteboom. Die inspireerde De eerste foto van God op een foto, uit 1982, van een eenvoudige boer in Hierro (Spanje).


Het Fotomuseum: “Wordt de boer die met zijn arbeid zo dichtbij de natuur staat hier geportretteerd als schepper, zijn voeten stevig op de nog te bewerken grond? Of is de werkelijke schepper de fotograaf die het beeld van de mens creëert?”

Die tentoonstelling zou tot afgelopen weekeinde te zien zijn geweest als het Coronavirus de musea niet had gesloten. We zien uit naar betere tijden.

Archief 2020