Logboek

Het Logboek (de edities van 2012 t/m najaar 2016 zijn hier niet meer terug te lezen) veranderde 1 januari 2020 weer van een dag- in een Weekboek. Elke week - een enkele keer iets vaker en vaker iets minder - schrijven over wat week maakt. Of zoals ik het tegenwoordig noem: ik ben in mijn leven onderweg om mooie dingen aan te raken. Vanaf juni 2021 zal er minder vaak dan wekelijks een bijdrage te lezen zijn; de schrijftijd gaat op aan boeken die in februari en in oktober 2024 verschijnen.

-----

Voor wie een handvat zoekt: met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar; met de pijl links vooruit naar het volgende. Handiger echter zijn deze links: daarmee ga je naar de inhoudsopgaven van 202320222021, 2020 (deel 1: A t/m F, deel 2: G t/m Ldeel 3: M t/m R, en deel 4: S t/m Z), 2019 en 2018 en de logboeken van 2017 en (enkele van) najaar 2016.

-----

Dat in het beeld de klok op vijf uur staat, is omdat mijn dag al zolang ik mij herinner, begint rond (en meestal al ruim voor) vijf uur 's morgens, hoe laat het 's avonds ook wordt. Sinds de zomer van 2022 sta ik op om steevast drie uur. Om te schrijven zijn het mijn meest productieve uren van de dag.

Week 13 - 13. Prijzenswaardig

zondag 29 maart 2020

Onlangs is de shortlist voor de Grote Poëzieprijs bekendgemaakt. Daarop staan louter bundels die ik in deze rubriek besprak: 
Ellen Deckwitz met Hogere natuurkunde;
Asha Karami met Godface;
Vrouwkje Tuinman met Lijfrente;
Peter Verhelst met Zon;
Marwin Vos met Het leven van sterren
Ik schrijf dit op zondag 15 maart. Over twee weken weten we wie de winnaar is. Ik gun Vrouwkje Tuinman van harte deze prijs.





Ook kwam in het nieuws dat er dit jaar geen winnaar is van de J.M.A. Biesheuvelprijs. Uit het persbericht: 

Sinds 2015 eren wij het korte verhaal en de schrijver Maarten Biesheuvel door het bekronen van de beste in het Nederlands taalgebied verschenen verhalenbundel […].
Het aantal verschenen verhalenbundels was in 2019 uitzonderlijk laag. De afgelopen jaren schommelde het aantal inzendingen rond de dertig, maar dit jaar werden er dertien boeken ingestuurd, waarvan een deel bovendien niet aan de reglementen van de prijs voldeed. De jury […] heeft de bundels beoordeeld en vastgesteld dat er geen prijswinnaar tussen zat. […] Wij hopen zeer dat de scherpe afname in het aantal gepubliceerde verhalenbundels een incident zal blijken te zijn en wij zijn vast van plan om in 2021 weer een J.M.A. Biesheuvelprijs uit te reiken.

Er is nogal verontwaardigd op dit nieuws gereageerd door auteurs en literair recensenten. En terecht, want onder die dertien bundels bevond zich Olifant van zeep van Thomas Verbogt en als dat geen winnaar is!




Anderen wijzen op Nederzettingen van Sanneke van Hassel en dat boek ligt nu op de leestafel klaar. En waarom niet de prijs - als een soort oeuvreprijs - toegekend aan Hof van Jan voor zijn prachtige bibliofiele uitgaven? (Lees hierhierhierhierhierhierhier en hier.)




Heb intussen al een kanshebber voor 2020 gelezen: Ik moet u echt iets zeggen van Mensje van Keulen. Negen nieuwe verhalen, waaronder In het donker – alleen dat verhaal is het al waard de bundel aan te schaffen.




Ook nieuw: De grote wil (en andere schrijflesverhalen) van Nicolien Mizee en Andermans wegen, met verhalen & beschouwingen van K. Schippers.




En De zoete inval van L.H. Wiener.




Hij is, samen met A.L. Snijders, toch de meester van het korte verhaal. A.L. Snijders? Die publiceerde in 2019 toch óók een nieuwe bundel: Doelloos kijken? (Lees hier en hier.)





Niet genomineerd? Niet uitverkoren? Wat een rare gang van zaken. Schaf die prijs maar af of doe je werk beter. Ik noemde al vier titels voor 2020. Als dat volgens de jury wéér niks voorstelt...

Archief 2020