Week 7 - 7. Driehonderd vriendschapswoorden [1]

Goede Ed,

Over een ruime maand mis ik je al twaalf jaar. Ik moest deze week vaak aan je denken. Ik kocht die prachtige bloemlezing Weer en wind, met honderd gedichten en kunstwerken over het klimaat.




Meteen zocht ik op hoe vaak jij erin staat. Twee keer en Nazomer is goed gekozen, zou jij vinden. Maar Asiel? Die kou verwijst naar ‘in de kou gezet’ en de wind naar ‘van de wind leven’ – nou ja, geestelijk klimaat is ook klimaat.

Je zou niet denken dat ze spelen,
viool, harmonica en tamboerijn,
voor vijf verdwaalden op dit groot terras
en stoelen bij elkaar op schoot gezeten.

Hoor dan ons kaal en puur applaus
of wij al lang begrepen hebben
dat wij de schuld zijn van hun kou
en wat er meer lijkt op verdriet.

Zij spelen het gedreven of wij van
de wind hier op dit lege plein
voortaan wel hadden kunnen leven
als zij blijven konden, anders niet.


En hoe vaak is gekozen voor jou bevriende kunstenaars, onder wie Rein Dool, Willem den Ouden en Peter Vos? Alle drie vertegenwoordigd met één prent. 

Peter Vos (maar met een andere Mussen-prent dan in het boek)

Ik besef dat ik dat altijd doe als het erop aan komt: kijken of men jou (en de jouwen) nog wel recht doet. 

Rein Dool: Wantijpark Dordrecht (2017)

De keuze niet meer dagelijks, maar slechts wekelijks op deze website te werken aan Gedicht Gedacht en aan deze rubriek, valt me zwaar. Ik moet als het ware op mijn handen gaan zitten om niets te noteren over mooie teksten, beelden en muziek die ik heb aangeraakt. Ik mis dat zo: het delen met jou.

Willem den Ouden: Zon boven de Waal (2006)
 

Tot 2008 schreven wij elkaar minstens elke week een brief om het daarover te hebben. Lange brieven, die dagelijkse notities vereisten om vooral niets te vergeten. Dat laatste moet ik maar weer gaan doen. Er zit niets anders op.