Logboek

Het Logboek (de edities van 2012 t/m najaar 2016 zijn hier niet meer terug te lezen) veranderde 1 januari 2020 weer van een dag- in een Weekboek. Elke week - een enkele keer iets vaker en vaker iets minder - schrijven over wat week maakt. Of zoals ik het tegenwoordig noem: ik ben in mijn leven onderweg om mooie dingen aan te raken. Vanaf juni 2021 zal er minder vaak dan wekelijks een bijdrage te lezen zijn; de schrijftijd gaat op aan boeken die in februari en in oktober 2024 verschijnen.

-----

Voor wie een handvat zoekt: met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar; met de pijl links vooruit naar het volgende. Handiger echter zijn deze links: daarmee ga je naar de inhoudsopgaven van 202320222021, 2020 (deel 1: A t/m F, deel 2: G t/m Ldeel 3: M t/m R, en deel 4: S t/m Z), 2019 en 2018 en de logboeken van 2017 en (enkele van) najaar 2016.

-----

Dat in het beeld de klok op vijf uur staat, is omdat mijn dag al zolang ik mij herinner, begint rond (en meestal al ruim voor) vijf uur 's morgens, hoe laat het 's avonds ook wordt. Sinds de zomer van 2022 sta ik op om steevast drie uur. Om te schrijven zijn het mijn meest productieve uren van de dag.

Week 50 - 355. Honderd! [3/3]

zaterdag 21 december 2019



In de hal van De Bezige Bij pronkt Het lied der achttien dooden van Jan Campert, de allereerste, illegale, uitgave van De Bezige Bij. Sinds deze week is er nòg een rijmprent te zien en te lezen die refereert aan de oorsprong van de uitgeverij: De dag kan komen van Ramsey Nasr. 

Remco Campert:
'De Nederlandse poëzie mag niet klagen. Dwars door de ellende heen is er een nieuwe generatie prachtige dichters opgestaan en hun gedichten zijn het enige wapen dat we hebben in een tijd waarin presidenten, generaals, geldmagnaten en fanatici de mensen naar het leven staan. Wat we nodig hebben is poëzie, meer poëzie.
Dit schreef ik vijftien jaar geleden in mijn column in de Volkskrant naar aanleiding van het verschijnen van Onhandig bloesemend, de tweede dichtbundel van de geweldige dichter/acteur Ramsey Nasr. Mijn woorden blijken niets aan betekenis te hebben ingeboet – pijnlijk als het gaat over de machthebbers, een geluk als het gaat over de dichters. Ik ben daarom heel blij dat Ramsey zich bereid heeft verklaard om een gedicht te schrijven ter gelegenheid van het 75ste levensjaar van De Bezige Bij, en vind het een mooie gedachte dat zijn gedicht als Rijmprent zal worden uitgegeven, in navolging van de allereerste uitgave van de Bij, het verzetsgedicht De achttien dooden van mijn vader Jan Campert. In gure tijden hebben we poëzie nodig, nog altijd, en dichters zoals Ramsey Nasr. 

 


 

Archief 2019