Logboek

Het Logboek (de edities van 2012 t/m najaar 2016 zijn hier niet meer terug te lezen) veranderde 1 januari 2020 weer van een dag- in een Weekboek. Elke week - een enkele keer iets vaker en vaker iets minder - schrijven over wat week maakt. Of zoals ik het tegenwoordig noem: ik ben in mijn leven onderweg om mooie dingen aan te raken. Vanaf juni 2021 zal er minder vaak dan wekelijks een bijdrage te lezen zijn; de schrijftijd gaat op aan boeken die in februari en in oktober 2024 verschijnen.

-----

Voor wie een handvat zoekt: met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar; met de pijl links vooruit naar het volgende. Handiger echter zijn deze links: daarmee ga je naar de inhoudsopgaven van 202320222021, 2020 (deel 1: A t/m F, deel 2: G t/m Ldeel 3: M t/m R, en deel 4: S t/m Z), 2019 en 2018 en de logboeken van 2017 en (enkele van) najaar 2016.

-----

Dat in het beeld de klok op vijf uur staat, is omdat mijn dag al zolang ik mij herinner, begint rond (en meestal al ruim voor) vijf uur 's morgens, hoe laat het 's avonds ook wordt. Sinds de zomer van 2022 sta ik op om steevast drie uur. Om te schrijven zijn het mijn meest productieve uren van de dag.

Week 50 - 349. Mooi, mooi! [19/25]: Mijn dood en ik

zondag 15 december 2019

hoe zal de dood zijn
een onmetelijke ruimte?
of het klein beperk van een kist?
nee zeg ik tegen dat laatste: 
opgenomen door de sterren
in hun nachtelijke pracht




Hij is 90 jaar en al bijna 70 jaar dichter. “Hij schrijft nog bijna iedere dag een gedicht”, meldt het boekomslag. Inmiddels gaan ze steevast over de dood, althans de bijna veertig nu gebundelde. Steeds maar een paar regels: zes, zeven, soms minder, zelden meer. Aan een enkel woord hebben ze inmiddels genoeg, Mijn dood en ik.


ik denk aan gestorven vrienden
Kouwenaar, Gerrit, Claus, Hugo
hou ze in leven
denken is sterk
daar kan geen enkele
kracht tegen

Archief 2019