Logboek

Het Logboek (de edities van 2012 t/m najaar 2016 zijn hier niet meer terug te lezen) veranderde 1 januari 2020 weer van een dag- in een Weekboek. Elke week - een enkele keer iets vaker en vaker iets minder - schrijven over wat week maakt. Of zoals ik het tegenwoordig noem: ik ben in mijn leven onderweg om mooie dingen aan te raken. Vanaf juni 2021 zal er minder vaak dan wekelijks een bijdrage te lezen zijn; de schrijftijd gaat op aan boeken die in februari en in oktober 2024 verschijnen.

-----

Voor wie een handvat zoekt: met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar; met de pijl links vooruit naar het volgende. Handiger echter zijn deze links: daarmee ga je naar de inhoudsopgaven van 202320222021, 2020 (deel 1: A t/m F, deel 2: G t/m Ldeel 3: M t/m R, en deel 4: S t/m Z), 2019 en 2018 en de logboeken van 2017 en (enkele van) najaar 2016.

-----

Dat in het beeld de klok op vijf uur staat, is omdat mijn dag al zolang ik mij herinner, begint rond (en meestal al ruim voor) vijf uur 's morgens, hoe laat het 's avonds ook wordt. Sinds de zomer van 2022 sta ik op om steevast drie uur. Om te schrijven zijn het mijn meest productieve uren van de dag.

Week 47 - 330. Mooi, mooi! [6/25]: Ruimtevaarder

dinsdag 26 november 2019




Prachtige uitgave: de liedtekst Ruimtevaarder van Mich & Raf Walschaerts – samen het Vlaamse theaterduo Kommil Foo – omgewerkt tot kinderboek met illustraties van graficus Veroniek De Leenheer, die hiermee debuteert. En met middenin ook de partituur, zodat het boek mee kan naar de muziekles.

Ruimtevaarder prijkt, voor het tweede opeenvolgende jaar, op nummer 1 van De Lage Landenlijst. Dat is, ik citeer: ‘de Top-100 van de beste Nederlandstalige songs sinds 1945’, samengesteld door de Radio-1-luisteraars van Vlaanderen en Nederland.

Die omschrijving komt natuurlijk van de radiomakers zelf, want die noemen elk lied in welke taal dan ook een song; de klassering komt van de luisteraars, want die kennen hun muziekgeschiedenis niet.

Immers, de beste Nederlandstalige song sinds 1945? Hoeveel stemmers keken verder terug dan de laatste twintig jaar? Blijft dat het een heel mooi lied is, dat, zeker in de theaterzaal, heerlijk uitpakt door die fantastische (ook in letterlijke zin) kinderanekdote met nog fantastischer slot (weer letterlijk, maar zeker ook figuurlijk).

De tekst leent zich nu dus ook voor een prentenboek – het mooiste sinds 1945; en voor covers, zoals al bleek in Liefde voor Muziek, de Vlaamse variant van Beste Zangers – het beste tv-programma sinds 1945.

In Liefde voor Muziek – die titel danken we natuurlijk aan Raymond van ’t Groenewoud (luister hier) – zong Milow het en of Mich en Raf met die uitvoering erg gelukkig waren, kan ik uit hun gezichten niet afleiden. Maar ik weet ook hoe vermoeiend de opnamen van dat Nederlandse en Vlaamse programma zijn – voor alle seizoensafleveringen samen is maar één opnameweek beschikbaar, inclusief repetities, interviews, uitvoeringen –, dus daar kan hun gebrek aan enthousiasme ook aan liggen. (Kijk hier.

Geef mij het origineel maar (kijk hier).

Archief 2019