Logboek

Het Logboek (de edities van 2012 t/m najaar 2016 zijn hier niet meer terug te lezen) veranderde 1 januari 2020 weer van een dag- in een Weekboek. Elke week - een enkele keer iets vaker en vaker iets minder - schrijven over wat week maakt. Of zoals ik het tegenwoordig noem: ik ben in mijn leven onderweg om mooie dingen aan te raken. Vanaf juni 2021 zal er minder vaak dan wekelijks een bijdrage te lezen zijn; de schrijftijd gaat op aan boeken die in februari en in oktober 2024 verschijnen.

-----

Voor wie een handvat zoekt: met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar; met de pijl links vooruit naar het volgende. Handiger echter zijn deze links: daarmee ga je naar de inhoudsopgaven van 202320222021, 2020 (deel 1: A t/m F, deel 2: G t/m Ldeel 3: M t/m R, en deel 4: S t/m Z), 2019 en 2018 en de logboeken van 2017 en (enkele van) najaar 2016.

-----

Dat in het beeld de klok op vijf uur staat, is omdat mijn dag al zolang ik mij herinner, begint rond (en meestal al ruim voor) vijf uur 's morgens, hoe laat het 's avonds ook wordt. Sinds de zomer van 2022 sta ik op om steevast drie uur. Om te schrijven zijn het mijn meest productieve uren van de dag.

Week 45 - 320. Bijbel en Brexit

zaterdag 16 november 2019

Mooi interview in Trouw vrijdag jl (8 november) van Stijn Fens met de Ierse theoloog en dichter Pádraig Ó Tuama (1975). Op het Geestdrift-Festival in Utrecht hield hij dat weekeinde een lezing over de brexit gezien vanuit het bijbelboek Ruth, want “oude verhalen geven ons een lens om op een bijzondere manier naar het heden te kijken”.


Een paar citaten:
Jarenlang werkte Ó Tuama in Noord-Ierland voor de vredesorganisatie Corrymeela die verzoening tussen katholieken en protestanten onder meer wil bevorderen door het luisteren naar elkaars verhalen. De kwetsbare vrede in Noord-Ierland dreigt door brexit op het spel gezet te worden. “Ik mis op dit moment leiderschap en visie bij de Britse machthebbers”, zegt Ó Tuama fel. “Ik zie alleen maar een onbehouwen verlangen naar macht en overwinnen. Ze zullen alles doen om de brexit te krijgen.”
Op het
Geestdrift-Festival dat dit weekend plaatsvindt, zal hij naar de brexit kijken vanuit het bijbelboek Ruth. Het verhaal uit het Oude Testament gaat over Ruth, die afkomstig is uit het koninkrijk van Moab, het huidige Jordanië. Na het overlijden van haar man reist zij met haar schoonmoeder Naomi naar haar geboorteplaats Bethlehem in Judea. Naomi maant Ruth nog te blijven, omdat ze haar niets te bieden heeft, maar Ruth blijft toch bij haar. ‘Uw volk is mijn volk, en uw God is mijn God’, zegt ze. Als moabitische is Ruth daar een vreemde en wordt erop haar neergekeken. Ze trouwt uiteindelijk met Boaz, een verre bloedverwant van Naomi. Hun zoon Obed is de vader van Isaï die op zijn beurt weer de vader van koning David is. […]
“Ruth vertelt je niet wat je in het referendum had moeten stemmen. Maar bij brexit gaat het wel over vragen als ‘is mijn land nog wel mijn land?’ Ik zie bezorgdheid bij de Engelsen over de vraag of hun land nog wel van hen is. Ze zijn bang voor de immigranten die hun land binnenkomen, bang voor hun eigen welvaart en werkgelegenheid. Het boek Ruth gaat over een ontheemde weduwe die de grens oversteekt en in een land terechtkomt waar ze haar volk haten. Ruth vraagt zich af of ze in haar nieuwe land wel een sociaal thuis zal vinden, ondanks het feit dat ze tot een ander volk hoort. Het boek Ruth gaat uiteindelijk over wat nu bepaalt bij welke groep je hoort: etniciteit of een nieuw begrip van gemeenschap dat gebaseerd is op een verwantschap die volkeren overstijgt.”[…]
“Ik zie angst bij kerkleiders in Ierland en ook bij die in het Verenigd Koninkrijk. Ze weten niet goed wat ze moeten zeggen. Mede daarom heb ik brexit en het boek Ruth bij elkaar willen brengen.”

Archief 2019