Logboek

Het Logboek (de edities van 2012 t/m najaar 2016 zijn hier niet meer terug te lezen) veranderde 1 januari 2020 weer van een dag- in een Weekboek. Elke week - een enkele keer iets vaker en vaker iets minder - schrijven over wat week maakt. Of zoals ik het tegenwoordig noem: ik ben in mijn leven onderweg om mooie dingen aan te raken. Vanaf juni 2021 zal er minder vaak dan wekelijks een bijdrage te lezen zijn; de schrijftijd gaat op aan boeken die in februari en in oktober 2024 verschijnen.

-----

Voor wie een handvat zoekt: met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar; met de pijl links vooruit naar het volgende. Handiger echter zijn deze links: daarmee ga je naar de inhoudsopgaven van 202320222021, 2020 (deel 1: A t/m F, deel 2: G t/m Ldeel 3: M t/m R, en deel 4: S t/m Z), 2019 en 2018 en de logboeken van 2017 en (enkele van) najaar 2016.

-----

Dat in het beeld de klok op vijf uur staat, is omdat mijn dag al zolang ik mij herinner, begint rond (en meestal al ruim voor) vijf uur 's morgens, hoe laat het 's avonds ook wordt. Sinds de zomer van 2022 sta ik op om steevast drie uur. Om te schrijven zijn het mijn meest productieve uren van de dag.

Week 45 - 317. Mooi, mooi! [2/25]: Verguld

woensdag 13 november 2019


Bij de uitvaart van Asselbergs – Van Duinkerken in de kerk van Onze Lieve Vrouw Geboorte aan de Berg en Dalseweg, dit jaar vijftig jaar geleden, zei de celebrant over hem: “Hij leefde met de kennis van de vakman en de passie van de dilettant.” 
Ooit raakt alles ondergesneeuwd, behalve kennis, die moet worden doorgegeven, deze bestaat uit: de wetenschap der feiten. Passie is een katholiek woord waarmee onblusbaar enthousiasme en betrokkenheid kan worden uitgedrukt. En dilettant, zoals Asselbergs – Van Duinkerken: ik ben er, op mijn beurt speurend naar de wetenschap der waarden, trots op het vol passie te zijn gebleven.

Dit zijn de slotregels van de dankrede van Jeroen Brouwers, geschreven ter gelegenheid van de toekenning, oktober 2018, van een eredoctoraat door de Radboud Universiteit Nijmegen.
Brouwers gaat daarin in op het leven en werk van W.J.M.A. Asselbergs, voormalig hoogleraar aan de Radboud-Universiteit, die als dichter bekend was onder de naam Anton van Duinkerken. Inmiddels zijn beiden volledig in vergetelheid geraakt. 

Jeroen Brouwers is dat gelukkig nog niet. Hij is, net als Asselbergs – Van Duinkerken, nergens in afgestudeerd en noemt zich in deze dankrede daarom eveneens een dilettant met (katholieke) passie. Oftewel: onblusbaar enthousiast en betrokken.
De Statenpers liet de dankrede, getiteld Verguld met deze cappa, nu in druk verschijnen in een oplage van 125 door de laureaat gesigneerde exemplaren. Met de hand gezet en gedrukt op handgeschept papier. Want over passie gesproken…

 

 

 

Archief 2019