Logboek

Het Logboek (de edities van 2012 t/m najaar 2016 zijn hier niet meer terug te lezen) veranderde 1 januari 2020 weer van een dag- in een Weekboek. Elke week - een enkele keer iets vaker en vaker iets minder - schrijven over wat week maakt. Of zoals ik het tegenwoordig noem: ik ben in mijn leven onderweg om mooie dingen aan te raken. Vanaf juni 2021 zal er minder vaak dan wekelijks een bijdrage te lezen zijn; de schrijftijd gaat op aan boeken die in februari en in oktober 2024 verschijnen.

-----

Voor wie een handvat zoekt: met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar; met de pijl links vooruit naar het volgende. Handiger echter zijn deze links: daarmee ga je naar de inhoudsopgaven van 202320222021, 2020 (deel 1: A t/m F, deel 2: G t/m Ldeel 3: M t/m R, en deel 4: S t/m Z), 2019 en 2018 en de logboeken van 2017 en (enkele van) najaar 2016.

-----

Dat in het beeld de klok op vijf uur staat, is omdat mijn dag al zolang ik mij herinner, begint rond (en meestal al ruim voor) vijf uur 's morgens, hoe laat het 's avonds ook wordt. Sinds de zomer van 2022 sta ik op om steevast drie uur. Om te schrijven zijn het mijn meest productieve uren van de dag.

Week 44 - 312. Foto [2/2]

vrijdag 08 november 2019

 


Ter gelegenheid van de vijftigste verjaardag van Stephan Vanfleteren presenteert het Antwerpse fotomuseum FOMU sinds 25 oktober (en t/m 1 maart) een imposante overzichtstentoonstelling van zijn werk. Het hele museum staat in het teken van zijn foto’s en toelichtingen daarbij. En er verscheen een indrukwekkend fotoboek met ruim vierhonderd foto’s uit zijn archief, bekende en niet eerder gepubliceerde, waaronder zeer recente. Daarnaast blikt Vanfleteren in tekst uitgebreid terug op ontwikkelingen de afgelopen decennia binnen de wereld in het algemeen en de fotografie in het bijzonder. Zijn eigen carrière – hij is dertig jaar fotograaf en beroemd sinds 2000 - staat natuurlijk centraal. Titel van de tentoonstelling en van het boek: PRESENT, want “Ik was daar, ik was present”, waarbij hij zich, net als Arkady, zowel medeplichtige als getuige voelt.





Echt een tafelboek om elke dag één bladzijde van om te slaan. Niet meer, met het oog op de verwondering

Archief 2019