Logboek

Het Logboek (de edities van 2012 t/m najaar 2016 zijn hier niet meer terug te lezen) veranderde 1 januari 2020 weer van een dag- in een Weekboek. Elke week - een enkele keer iets vaker en vaker iets minder - schrijven over wat week maakt. Of zoals ik het tegenwoordig noem: ik ben in mijn leven onderweg om mooie dingen aan te raken. Vanaf juni 2021 zal er minder vaak dan wekelijks een bijdrage te lezen zijn; de schrijftijd gaat op aan boeken die in februari en in oktober 2024 verschijnen.

-----

Voor wie een handvat zoekt: met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar; met de pijl links vooruit naar het volgende. Handiger echter zijn deze links: daarmee ga je naar de inhoudsopgaven van 202320222021, 2020 (deel 1: A t/m F, deel 2: G t/m Ldeel 3: M t/m R, en deel 4: S t/m Z), 2019 en 2018 en de logboeken van 2017 en (enkele van) najaar 2016.

-----

Dat in het beeld de klok op vijf uur staat, is omdat mijn dag al zolang ik mij herinner, begint rond (en meestal al ruim voor) vijf uur 's morgens, hoe laat het 's avonds ook wordt. Sinds de zomer van 2022 sta ik op om steevast drie uur. Om te schrijven zijn het mijn meest productieve uren van de dag.

Week 43 - 304. Privacy

donderdag 31 oktober 2019

Mooi artikel van Marieke de Ruiter in de Volkskrant vandaag (als ik dit schrijf, is het vrijdag 25 oktober). Hieronder de belangrijkste feiten:

Met één muisklik ging kunstenaar Julia Janssen (25) een paar jaar geleden akkoord met de privacyvoorwaarden van de website van The Daily Mail. Pas later kwam ze erachter dat zij daarmee haar gegevens deelde met 835 bedrijven waarmee die krantensite gegevens uitwisselt. Zonder het te weten ging ze dus ook akkoord met hun voorwaarden. 
Onder die bedrijven zijn veel adverteerder en databrokers. Dat zijn bedrijven die zelf zulke persoonsgegevens ook weer doorverkopen aan andere adverteerders.
Janssen zette alle ‘kleine lettertjes’ van die 835 bedrijven achter elkaar: 826 pagina’s. Die laat zij nu voorlezen op de Dutch Design Week in Eindhoven. Voorbijgangers mogen ieder maximaal een kwartiertje lezen. Na 17 uur ligt het boek pas open op pagina 85 en nog steeds bij de letter A. De verwachting is dat het nog zo’n 450 uur duurt voordat alles is voorgelezen.

 


De gemiddelde leestijd per set privacyvoorwaarden is een halfuur, berekende Janssen, maar die van Microsoft alleen al vergt acht uur. En dan heb je het nog niet over de leesbaarheid: The New York Times vergeleek 150 sets privacyvoorwaarden met literaire klassiekers. Alleen Kants Kritiek van de zuivere rede las moeilijker dan de privacyvoorwaarden van Facebook.

Tijd en moeite zijn dan ook de belangrijkste reden om de voorwaarden zonder meer te accepteren; bovendien kom je vaak niet eens verder op een site als je niet eerst akkoord gaat. 

Tot slot de verwijzing naar een Amerikaans onderzoek, waarbij 543 studenten de privacyvoorwaarden van het fictieve sociale netwerk NameDrop voorgeschoteld kregen. Verstopt in die kleine lettertjes stond de voorwaarde dat ze door op akkoord te klikken hun eerstgeboren kind zouden afstaan. 97 procent klikte op ‘got it’.


Archief 2019