Week 41 - 292. JaJo [2/3]

Vervolg van gisteren.


Joop Visser noemde zich vroeger Jaap Fischer, lees je wel eens. Het is andersom: Jaap Fischer (1938) besluit in 1976 zijn rentree te maken als dichter-zanger en doet dat onder het pseudoniem Joop Visser.





Beroemd is hij tussen 1960 en 1963, als de Leidse student een paar 45-toerenplaatjes opneemt voor het label SGI (Studentengrammofoonplatenindustie), met liedjes als Als ze slaapt, De bal, Blaren, Cipier, Eendje, Het ei, De Euromoord, Jan Soldaat, Kater, Het kerkhof, De koning, De laatste keer, De monniken, Om je geld, Omdat ik van je houd, Peer, Samba 2 april, Sprookje, Suzanne, Tem me dan, Het Veerse gat, en Vlinder. Elke student kent ze, maar ook elke middelbare scholier, want ter promotie stuurt de SGI de plaatjes ook naar muziekleraren. SGI is noodlijdend tot Fischer zijn medewerking geeft, want alleen al het eerste jaar gaan er tienduizenden plaatjes over de toonbank.
In 1964 vindt Fischer zijn populariteit welletjes. Hij is inmiddels afgestudeerd en gaat in het buitenland werken voor de voedsel- en landbouworganisatie van de VN. Begin jaren zeventig komt hij terug naar Nederland om onder meer (in 1973) te promoveren en, veel later, als leraar Maatschappijleer te gaan werken in het middelbaar onderwijs. 
 

Twaalf jaar, tot 1976, gaan de geruchten dat hij indertijd is opgenomen in een gekkenhuis en zelfs dat hij toen zelfmoord heeft gepleegd. Maar dan verschijnt er een grammofoonplaat met op de ene kant een live-optreden van Jaap Fischer uit 1961 en op de andere kant nieuwe liedjes van Joop Visser.



Dat moet wel dezelfde man zijn, wat hij ook niet ontkent, zolang er maar niet naar zijn vroegere carrière wordt gevraagd. Immers: Jaap Fischer is hij als privépersoon; Joop Visser is de dichter-zanger. Ook in de theatercontracten die hij afsluit tot 2003 – dan bereikt hij de pensioengerechtigde leeftijd en wil hij alleen nog meer bij gelegenheid optreden – staat nadrukkelijk dat de naam Jaap Fischer niet mag worden gebruikt voor publicitaire doeleinden. En als iemand uit de zaal om een verzoeknummer uit de jaren zestig vraagt, antwoordt hij: “Goh, u ziet er jong uit voor iemand die zo ver achterloopt.”


Wordt vervolgd!