Logboek

Het Logboek (de edities van 2012 t/m najaar 2016 zijn hier niet meer terug te lezen) veranderde 1 januari 2020 weer van een dag- in een Weekboek. Elke week - een enkele keer iets vaker en vaker iets minder - schrijven over wat week maakt. Of zoals ik het tegenwoordig noem: ik ben in mijn leven onderweg om mooie dingen aan te raken. Vanaf juni 2021 zal er minder vaak dan wekelijks een bijdrage te lezen zijn; de schrijftijd gaat op aan boeken die in februari en in oktober 2024 verschijnen.

-----

Voor wie een handvat zoekt: met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar; met de pijl links vooruit naar het volgende. Handiger echter zijn deze links: daarmee ga je naar de inhoudsopgaven van 202320222021, 2020 (deel 1: A t/m F, deel 2: G t/m Ldeel 3: M t/m R, en deel 4: S t/m Z), 2019 en 2018 en de logboeken van 2017 en (enkele van) najaar 2016.

-----

Dat in het beeld de klok op vijf uur staat, is omdat mijn dag al zolang ik mij herinner, begint rond (en meestal al ruim voor) vijf uur 's morgens, hoe laat het 's avonds ook wordt. Sinds de zomer van 2022 sta ik op om steevast drie uur. Om te schrijven zijn het mijn meest productieve uren van de dag.

Week 42 - 295. Joris van Casteren [2/3]

dinsdag 22 oktober 2019

Vervolg van gisteren.


Ook Joris van Casterens nieuwste boek, getiteld Moeders lichaam, duidt zijn fascinatie voor de dood in andere gedaantes.





Van de achterflap:

Piet van der Molen is een kinderloze vrijgezel die nooit heeft gewerkt en altijd thuis is blijven wonen, in het Zuid-Limburgse dorp Oirsbeek. Broers of zussen heeft hij niet. Na de dood van zijn vader verlangt moeder dat Piet diens plaats inneemt. 
Als moeder in de snikhete zomer van 2013 overlijdt, besluit Piet haar in huis te houden. Hij blijft gesprekken met haar voeren, zijn verdriet is groot. Tweeënhalf jaar later staan er twee agenten bij hem op de stoep. Een paar uur later kijkt de straat toe hoe mensen in witte pakken een gammele kist naar buiten takelen. 
Gegrepen door dit voorval reist Joris van Casteren naar Oirsbeek af. Tussen Piet en hem ontstaat een wonderlijke vriendschap. 
Moeders lichaam, geschreven in Van Casterens door verwondering en droge humor gekenmerkte stijl, is een onthutsend verhaal over liefde, dood, trouw en bedrog. Tevens is het de kroniek van een kwijnend dorpsleven in een krimpregio, waar gemeenschapszin en sociale controle niet langer vanzelfsprekend zijn.

In de Volkskrant wijdde hij er een artikel aan: opmaat naar De Eenzame Uitvaart van…, die nieuwe rubriek. Lees hier. Maar... al in 2003 verscheen zijn boek De man die 2 1/2 jaar dood lag. Kortom: de fascinatie was er al veel eerder.


Wordt vervolgd. 

Archief 2019