Logboek

Het Logboek (de edities van 2012 t/m najaar 2016 zijn hier niet meer terug te lezen) veranderde 1 januari 2020 weer van een dag- in een Weekboek. Elke week - een enkele keer iets vaker en vaker iets minder - schrijven over wat week maakt. Of zoals ik het tegenwoordig noem: ik ben in mijn leven onderweg om mooie dingen aan te raken. Vanaf juni 2021 zal er minder vaak dan wekelijks een bijdrage te lezen zijn; de schrijftijd gaat op aan boeken die in februari en in oktober 2024 verschijnen.

-----

Voor wie een handvat zoekt: met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar; met de pijl links vooruit naar het volgende. Handiger echter zijn deze links: daarmee ga je naar de inhoudsopgaven van 202320222021, 2020 (deel 1: A t/m F, deel 2: G t/m Ldeel 3: M t/m R, en deel 4: S t/m Z), 2019 en 2018 en de logboeken van 2017 en (enkele van) najaar 2016.

-----

Dat in het beeld de klok op vijf uur staat, is omdat mijn dag al zolang ik mij herinner, begint rond (en meestal al ruim voor) vijf uur 's morgens, hoe laat het 's avonds ook wordt. Sinds de zomer van 2022 sta ik op om steevast drie uur. Om te schrijven zijn het mijn meest productieve uren van de dag.

Week 42 - 294. Joris van Casteren [1/3]

maandag 21 oktober 2019

Eva Gerlach heeft een nieuwe bundel, getiteld Oog





Maar ik kwam dinsdag jl. (als ik dit schrijf, is het vrijdag 11 oktober) ook een gedicht van haar tegen in de Volkskrant. Niet uit die bundel, maar daarom niet minder bijzonder. Dat gedicht lees je hier
De aanleiding is een prachtige nieuwe Volkskrant-rubriek van schrijver-journalist Joris van Casteren, getiteld De Eenzame Uitvaart van… 

Over De Eenzame Uitvaart schreef ik al vaak in deze rubriek. Dichter F. Starik (1958-2018) richtte in Amsterdam de Poule des Doods op: een groep dichters van wie steeds iemand een gedicht schrijft en voorleest tijdens de stille uitvaart van iemand zonder familie, vrienden of bekenden. 
Na Stariks dood volgde Joris van Casteren hem op als coördinator en die besloot de overledene niet alleen tijdens de afscheidsdienst door de Poule des Doods in poëzie te laten portretteren, maar ook door een zelfgeschreven portret van haar of hem in proza. Dat dus in die Volkskrant-rubriek, waarbij ook dat bijbehorende gedicht staat afgedrukt. 

Prachtig proza.
De eerste bijdrage, met een gedicht van Jos Versteegen, ging over de heer B.: lees hier
De tweede, met Gerlachs gedicht, schetst de heer R.: lees hier.

Meer over De Eenzame Uitvaart lees je hier.


Wordt vervolgd.

Archief 2019