zondag 13 oktober 2019
Illustratie: Sam Island
Mooi opiniestuk van Roos Vonk over de vleesconsumptie, gepubliceerd in de Volkskrant van gisteren (als ik dit schrijf, is het zondag 1 september). Ik citeer de inleiding en de eerste alinea:
De boer wijst naar de supermarkt, de supermarkt naar de consument, de consument naar de politiek en zo doet niemand iets om de consumptie van vlees terug te dringen. Want gedrag is aanstekelijk. Maar juist dat betekent […] dat wie wél in actie komt echt iets kan veranderen.
Wie zich de laatste weken op Twitter of Facebook begaf, kon op discussies stuiten die ongeveer als volgt verliepen:
A
Vanavond bbq met zwijn en spareribs. Niks vlees weg. Betutteling!
B
Wij zijn er wel mee bezig. Maar ik vind geen vlees te kort door de bocht. We gebruiken die koeien toch al voor melk, leer etc. Vlees is maar een fractie. Moeten we het dan weggooien?
A
Precies, voedselverspilling. Laten ze dat oplossen, dat is het echte probleem.
C
Vlees is niet een fractie hoor, het is de hoofdmoot. En het leidt ook tot ontbossing door sojaplantages.
A
Dan moet je dus geen vegetariër worden! Met je soja hahahaha.
C
Als je bezorgd bent over ontbossing moet je juist wel vegetariër worden. Die bossen worden gekapt voor veevoer. Voor 1 kilo koe heb je 8 tot 13 kilo graan en soja nodig.
B
Maar we hebben die koeien toch al voor leer en zuivel en wat al niet meer.
C
Dat zijn andere koeien. We hebben aparte vlees- en melkkoeien. Maar je hebt natuurlijk gelijk dat we óók minder zuivel en leer moeten kopen!
A
Nou moet je zelfs zo’n enge veganist worden, daar wil ik sowieso niet bij horen.
Dan volgt het artikel: over het koopgedrag van de consument, de rol van de politiek en de media, het wanbeleid (kiloknallers) van de supermarkten en de houding van de veehouderij. Met dit als conclusie:
Niet alleen onder consumenten, ook onder de andere partijen zijn al velen opgestaan die een nieuwe koers voorstaan. In navolging van de Caring Vets – dierenartsen die dierenwelzijn op 1 zetten en niet het economisch belang van de boer – zijn er nu bijvoorbeeld de Caring Farmers, die willen boeren met zorg voor dieren en natuur; en boeren die vinden dat het zo niet langer kan en daarom krimp van de veestapel bepleiten. In plaats van elkaar aansteken met doormodderen op een doodlopende weg, kunnen alle partijen – politiek, consument, boer, supermarkt en media – elkaar ook aansteken met elan en inspiratie voor een nieuwe wending. Dat begint niet in één sector; het begint in elke sector met mensen die tegen de weerstand van gemakzucht en gevestigde belangen in durven gaan. Een weerstand die we over enkele tientallen jaren waarschijnlijk heel vreemd zullen vinden, als we met verbijstering en afgrijzen terugkijken op de veehouderij van nu.
Sterk artikel. Eet jij nog vlees, lezer? Natuurlijk niet!
