Logboek

Het Logboek (de edities van 2012 t/m najaar 2016 zijn hier niet meer terug te lezen) veranderde 1 januari 2020 weer van een dag- in een Weekboek. Elke week - een enkele keer iets vaker en vaker iets minder - schrijven over wat week maakt. Of zoals ik het tegenwoordig noem: ik ben in mijn leven onderweg om mooie dingen aan te raken. Vanaf juni 2021 zal er minder vaak dan wekelijks een bijdrage te lezen zijn; de schrijftijd gaat op aan boeken die in februari en in oktober 2024 verschijnen.

-----

Voor wie een handvat zoekt: met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar; met de pijl links vooruit naar het volgende. Handiger echter zijn deze links: daarmee ga je naar de inhoudsopgaven van 202320222021, 2020 (deel 1: A t/m F, deel 2: G t/m Ldeel 3: M t/m R, en deel 4: S t/m Z), 2019 en 2018 en de logboeken van 2017 en (enkele van) najaar 2016.

-----

Dat in het beeld de klok op vijf uur staat, is omdat mijn dag al zolang ik mij herinner, begint rond (en meestal al ruim voor) vijf uur 's morgens, hoe laat het 's avonds ook wordt. Sinds de zomer van 2022 sta ik op om steevast drie uur. Om te schrijven zijn het mijn meest productieve uren van de dag.

Week 38 - 270. Kijk niet zo boos!

vrijdag 27 september 2019



Una Jongenelis (21 jaar):
Een aantal maanden geleden werd ik overdag op straat in Amsterdam in mijn gezicht gespuugd. De jongen die mij bespuugde, noemde mij tegelijkertijd ‘hoer’. Dagen later werd ik nageroepen in de Leidsestraat: ‘Groeiende bananen hiero!’ Diezelfde week: ‘Wat gaan je tieten lekker op en neer.’ Een maand geleden werd ik ’s nachts op mijn bil geslagen door een voorbijrijdende scooter.
Ik besloot al mijn ervaringen met seksuele intimidatie op te schrijven, er tekeningen bij te maken en ze te bundelen. En nu is er de comic: Kijk niet zo boos. Het was maar een grapje. […] 



Het doel van deze comic is niet om de mensen die dit soort gedrag vertonen aan te spreken op hun gedrag. Ze luisteren niet als ze er op straat op worden aangesproken, waarom zouden ze dan wel luisteren als iemand er een comic over heeft gemaakt? Nee, deze comic is voor de mensen die wél willen luisteren. Ook al hebben ze het misschien nooit zelf meegemaakt. Natuurlijk is de comic ook voor wie dit begrijpen en zelf hebben meegemaakt. Vrouwen zouden voor de lol de zinnen kunnen afstrepen die ze zelf ook wel eens hebben gehoord.
Het doel van de comic is bewustzijn creëren voor dit probleem. Ik zou me al zo veel beter voelen als jongens en mannen het zouden opmerken als een situatie zich voordoet. Dat iemand op straat zegt: ‘Hé, ik zag dat, ben je oké?’ of ‘Kom, laten we gaan, die man is vervelend tegen je aan het doen.’



Om die bewustwording te bevorderen, startte de psychologiestudente een crowdfunding-actie en met de opbrengst daarvan kon zij de strip maken: zelfgemaakte tekeningen en teksten over wat zij en haar vriendinnen zoal toegeroepen krijgen. Het boek is hier te bestellen.


Archief 2019