Week 38 - 269. Yesterday was gisteren

Zag gisteren (als ik dit schrijf, is het vrijdag 2 augustus) die heerlijke film Yesterday, een romantische komedie over een aanvankelijk weinig succesvolle singer-songwriter en zijn boezemvriendin tevens ‘manager’. Net als hij, na weer een weinig inspirerend optreden als muzikaal behang, heeft besloten met dit vak te stoppen, krijgt hij een ernstig ongeluk. 
Tijdens zijn revalidatie speelt hij, zeer toepasselijk maar toch spontaan, Yesterday. Meteen blijkt dat The Beatles dan wel tot zijn basiskennis horen, maar alle mensen om hem heen weten van niets. De band is zelfs uit zijn eigen platenkast gestapt! Ook het internet toont alleen maar kevers, hoe hij ook zoekt op George, John, Paul en Ringo en hun repertoire. Wat een vondst! Door zich dat beroemde materiaal eigen te maken en de indruk te wekken dat hij alles zelf schrijft, gaat hij vervolgens de wereld veroveren. 
Daarbij valt hij natuurlijk in de handen van inhalige producers. Ed Sheeran (die dankbaar zichzelf speelt) hoort namelijk meteen hoe goed dit is en ontfermt zich over hem. Daarmee dus ook diens team (waarbij het overacteren van sommigen daarvan, zoals de vrouw die Sheerans manager speelt, mij soms tegenstond). Zij drijven heerlijk de spot met de muziekindustrie, in welke business het maar om één ding draait: geld en nog meer geld.




Zeer ontwapend zijn de hoofdrollen, gespeeld door Himesh Patel, de zanger die zich bezwaard gaat voelen vanwege zijn plagiaat en zijn nieuwe ‘werkterrein’, en Lily James, de jeugdvriendin die wel heel veel geduld moet betrachten voordat haar muzikale vriend beseft hoe belangrijk zij voor hem is. 
De scene waarin hij haar in het openbaar zijn liefde toont, vond ik het minst van de film, maar toen was er al zoveel voorbij gekomen waar ik blij van werd. Ook veel Beatles-songs, zoals natuurlijk ook Hey Jude – of nee, Hey Dude.