Logboek

Het Logboek (de edities van 2012 t/m najaar 2016 zijn hier niet meer terug te lezen) veranderde 1 januari 2020 weer van een dag- in een Weekboek. Elke week - een enkele keer iets vaker en vaker iets minder - schrijven over wat week maakt. Of zoals ik het tegenwoordig noem: ik ben in mijn leven onderweg om mooie dingen aan te raken. Vanaf juni 2021 zal er minder vaak dan wekelijks een bijdrage te lezen zijn; de schrijftijd gaat op aan boeken die in februari en in oktober 2024 verschijnen.

-----

Voor wie een handvat zoekt: met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar; met de pijl links vooruit naar het volgende. Handiger echter zijn deze links: daarmee ga je naar de inhoudsopgaven van 202320222021, 2020 (deel 1: A t/m F, deel 2: G t/m Ldeel 3: M t/m R, en deel 4: S t/m Z), 2019 en 2018 en de logboeken van 2017 en (enkele van) najaar 2016.

-----

Dat in het beeld de klok op vijf uur staat, is omdat mijn dag al zolang ik mij herinner, begint rond (en meestal al ruim voor) vijf uur 's morgens, hoe laat het 's avonds ook wordt. Sinds de zomer van 2022 sta ik op om steevast drie uur. Om te schrijven zijn het mijn meest productieve uren van de dag.

Week 37 - 264. Dierenleven [40/52]

zaterdag 21 september 2019

Vervolg van hier.




"Van de Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit hoeven we niets te verwachten", schreef ik. In de Brief van de dag (de Volkskrant, 1 augustus) schrijft Jan Verniers uit Arnhem: 

Het is nog maar kort geleden dat het NVWA tot drie keer toe in een kwaad daglicht stond. Vorig jaar werden een aantal slachthuizen waar dieren op wanstaltige wijze werden mishandeld uit de wind gehouden door de instantie die nota bene op die misstanden moest toezien. De slachthuizen mochten niet eens openbaar worden gemaakt.
Deze louche toeziende organisatie was recent weer in het nieuws dankzij klokkenluiders. Bewust verzweeg ze dat (dood-)zieke en/of kreupele dieren naar slachthuizen werden getransporteerd en hielden de daar werkende dierenartsen hun mond dicht, onder druk van de directie. De boosdoeners, in dit geval bepaalde boeren, werden − wederom − gedekt. Daarna bleek dat in heel Nederland zieke of kreupele dieren op export worden gezet. 

Vorige week verzaakte het NVWA opnieuw: terwijl vee met 35 graden niet getransporteerd mag worden naar slachthuizen – waar het NVWA op moet toezien – gebeurde dit wel. Het motief? Geldelijk gewin. Nog steeds neemt de minister geen stappen. In ons land zijn dieren wettelijk gezien slechts producten en geen levende wezens. Inzake mishandeling worden de echte beesten zelden vervolgd.

Daar ben ik het dus grondig mee eens.

Archief 2019