Logboek

Het Logboek (de edities van 2012 t/m najaar 2016 zijn hier niet meer terug te lezen) veranderde 1 januari 2020 weer van een dag- in een Weekboek. Elke week - een enkele keer iets vaker en vaker iets minder - schrijven over wat week maakt. Of zoals ik het tegenwoordig noem: ik ben in mijn leven onderweg om mooie dingen aan te raken. Vanaf juni 2021 zal er minder vaak dan wekelijks een bijdrage te lezen zijn; de schrijftijd gaat op aan boeken die in februari en in oktober 2024 verschijnen.

-----

Voor wie een handvat zoekt: met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar; met de pijl links vooruit naar het volgende. Handiger echter zijn deze links: daarmee ga je naar de inhoudsopgaven van 202320222021, 2020 (deel 1: A t/m F, deel 2: G t/m Ldeel 3: M t/m R, en deel 4: S t/m Z), 2019 en 2018 en de logboeken van 2017 en (enkele van) najaar 2016.

-----

Dat in het beeld de klok op vijf uur staat, is omdat mijn dag al zolang ik mij herinner, begint rond (en meestal al ruim voor) vijf uur 's morgens, hoe laat het 's avonds ook wordt. Sinds de zomer van 2022 sta ik op om steevast drie uur. Om te schrijven zijn het mijn meest productieve uren van de dag.

Week 36 - 251. I.M. Rutger Hauer

zondag 08 september 2019




Ik kan het niet bevatten. Hij heeft 47 jaar deel uitgemaakt van mijn leven.
Na het grote succes van
 Turks fruit zijn we altijd bevriend gebleven.
We waren niet verliefd, maar toch spatte onze liefde van het doek,
zoals hij dat zo mooi omschreef. Ik heb altijd zijn liefde voor zijn vrouw Ineke,
zijn compassie voor mensen, zijn nieuwsgierigheid en zijn levensdrift bewonderd.
Die mooie, sterke man is nu weg. Ik ben er kapot
van.
(Monique van de Ven) 



Acteur Rutger Hauer is overleden. Na een kort ziekbed, lees ik (op woensdagavond 24 juli). Pas 75 jaar oud. Het bericht van zijn overlijden komt op de dag dat er in besloten kring afscheid van hem is genomen.

Ik schrik ervan. Ben van 1956 en dus opgegroeid met en gevormd door het romantisch heldendom van Floris en de rauwe realiteitszin van Turks Fruit. En daarna wist ik dat hij veelvuldig in Amerika werkte en zag ik hem vast nog wel eens acteren op het witte doek en, zij het godzijdank sporadisch, aanschuiven in praatprogramma’s. Toch bleef hij voor mij, hoe ouder hij ook werd en hoeveel honderden andere rollen hij ook speelde, altijd Floris van Rosemondt en Eric Vonk.


Was zonder 'zijn' films mijn leven anders gelopen? Het klinkt ernstig en melodramatisch, maar ik denk het toch een beetje wel.

Archief 2019