donderdag 29 augustus 2019
Jarenlang liggen de duizenden negatieven, dia’s en afdrukken van fotograaf Louis van Paridon (1922-2016) opgeslagen in zijn boerderij in Heeswijk-Dinther. Ze zijn gestoken in bruine papieren zakjes die zijn gerangschikt op alfabetische volgorde van de geportretteerden: Willeke Alberti, Mies Bouwman, Jacques Brel, Johan Cruijff, Toon Hermans, Harry Mulisch, Annie M.G. Schmidt, Simon Vestdijk… Sporters, schrijvers, zangers, musici, acteurs, cabaretiers, tv-sterren…
Willeke Alberti
In de jaren zestig verhuist Van Paridon naar het Brabantse platteland en van fotograferen komt er daarna niets meer. Ook naar zijn archief, deels achtergebleven in Amsterdam, kijkt hij niet meer om. Hij heeft het druk met het opknappen van de boerderij, het verzorgen van zijn vee en huisdieren en met het uitvechten van juridische geschillen, onder meer met de gemeente, die zijn zestiende-eeuwse boerderij niet als rijksmonument wil aanwijzen. Het fotoarchief moet wegens lekkages ook nog een paar keer verplaatst worden van de boerderij naar verschillende kanten van de stal.
Mies Bouwman
In 1993, als het Amsterdamse archief inmiddels ook in Brabant is beland, benadert het Nederlands fotoarchief hem met het verzoek tot een gesprek. Dit vanwege de “grote artistieke en cultuurhistorische waarde” van de foto’s die hij in de jaren vijftig (zwart-wit) en zestig (kleur) maakte voor bijna alle Nederlandse kranten, tijdschriften en omroepbladen. Van Paridon weigert met als motivatie dat de foto’s inmiddels grotendeels zijn vergaan. Misschien vermoedt hij dat; waarschijnlijker is dat hij geen zin heeft in oprakelen van die periode en het alsnog in dat archief moeten duiken.
Ramses Shaffy
Pas na Van Paridons dood komt de weg vrij. Michel Teulings, partner en erfgenaam, neemt al in 2016 het initiatief tot het bundelen van een aantal van de kleurenfoto’s. Dat heeft geresulteerd in het zojuist verschenen prachtige fotoboek Hollandse helden in de jaren 60. Het kleurenarchief van Louis van Paridon.
Zijn werk – in typische ongedwongen jaren-zestig-stijl en –kleur – is nog schitterender dan ik veronderstelde. Bij de presentatie ervan viel de vergelijking met Ed van der Elsken. Het kan dan ook niet anders dan dat dit boek pas het begin is van het publiceren van Van Paridons fotowerk.
Aart Staartjes
