Week 34 - 240. Meester van het eenharig penseel [2/2]

Vervolg van gisteren.


Een liefdesgeschiedenis

Marie van Vlijmen en Karel Nussbaum lopen op de laatste avond van het jaar 2017 op de Nieuwmarkt in Amsterdam. Ze zijn in 1937 geboren in deze stad, niet in dezelfde wijk, niet in hetzelfde milieu. Bij Karel is het geen vetpot, maar hij heeft hersens. In het huis van Marie hangen de impressionisten aan de muren, Manet, Degas, Renoir. Zij heeft ook hersens. Ze zit op het Vossius gymnasium, hij op het Barlaeus. Ze ontmoeten elkaar pas in 1957, zij studeert aan de Vrije Universiteit, hij aan de Gemeentelijke Universiteit.
Ik weet niet meer wat ze studeerden, ik ben het vergeten, het is zo lang geleden. Ze krijgen een wilde verhouding die de aandacht trekt. Na een half jaar verstomt het feest, Marie vertrekt naar New York waar haar vader directeur van een natuurkundig laboratorium is geworden. Marie voltooit haar studie, trouwt met een Mexicaanse diplomaat en wordt bijna volmaakt gelukkig. Karel Nassbaum blijft zijn hele leven in z’n geboorteplaats wonen, hij wordt een beroemde Amsterdammer. Hun levens verdwijnen in in het verleden. Op de laatste avond van het jaar 2017 herkennen ze elkaar meteen. Ze kussen elkaar, Marie zegt: ‘We hadden moeten trouwen.’ Karel zegt: ‘Ja.’ 


Prachtig geschreven toch. De tranen sprongen in mijn ogen na het lezen van dit ZKV. En zo vermaakt en ontroert en verrast Snijders in elke bundel weer: niet alleen, à la Carmiggelt, schrijvend over wat hij ziet en hoort op straat, maar vooral over wat hem invalt over beeldende kunst, literatuur, muziek… Een heel groot auteur. Ja, meester van het eenharig penseel.