Logboek

Het Logboek (de edities van 2012 t/m najaar 2016 zijn hier niet meer terug te lezen) veranderde 1 januari 2020 weer van een dag- in een Weekboek. Elke week - een enkele keer iets vaker en vaker iets minder - schrijven over wat week maakt. Of zoals ik het tegenwoordig noem: ik ben in mijn leven onderweg om mooie dingen aan te raken. Vanaf juni 2021 zal er minder vaak dan wekelijks een bijdrage te lezen zijn; de schrijftijd gaat op aan boeken die in februari en in oktober 2024 verschijnen.

-----

Voor wie een handvat zoekt: met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar; met de pijl links vooruit naar het volgende. Handiger echter zijn deze links: daarmee ga je naar de inhoudsopgaven van 202320222021, 2020 (deel 1: A t/m F, deel 2: G t/m Ldeel 3: M t/m R, en deel 4: S t/m Z), 2019 en 2018 en de logboeken van 2017 en (enkele van) najaar 2016.

-----

Dat in het beeld de klok op vijf uur staat, is omdat mijn dag al zolang ik mij herinner, begint rond (en meestal al ruim voor) vijf uur 's morgens, hoe laat het 's avonds ook wordt. Sinds de zomer van 2022 sta ik op om steevast drie uur. Om te schrijven zijn het mijn meest productieve uren van de dag.

Week 32 - 227. Hof van Jan [2/7]

donderdag 15 augustus 2019

De onbekende man aan de deur is nog jong en de dag is nog maar net begonnen. Zijn gezicht is verwrongen, hij vraagt of hij zijn handen kan wassen. Ik wil hem niet binnen laten, maar ik wil me ook niet door angst laten leiden. Dit is het moment dat ik een hond ontbeer, een grote hond uit Afrika of Brazilië, die ervoor zorgt dat niemand aanbelt. Er zit trouwens ook een kraan buiten aan het huis, voor het besproeien van de planten. Ik laat hem binnen, ik zie wel wat ervan komt. Nadat hij zijn handen heeft gewassen drinkt hij een kop koffie en vertelt over zijn miserabele leven. Hij vertelt dat hij een onbruikbare man is. Ik zoek het op, ik kom bij een uitspraak van Goethe: “Een onbruikbare man kan niet bevelen en ook niet gehoorzamen.” Ik stel voor dat we Goethe er maar buiten laten, we kunnen ons beter richten op Martialis: “Een echte man blijft altijd een beginneling.” Daar is mijn gast het mee eens. Ik maak nog een lunch voor hem en als hij om vier uur weer verder gaat, maakt hij een ontspannen indruk. Ik ben ook tevreden, omdat het zonder hond dus ook gaat.




 
Nog een nieuwe ZKV-uitgave van Hof van Jan: Grenzen van de meester van het Zeer Korte Verhaal-genre: A.L. Snijders. Zes ZKV's over staatkundige, fysieke en morele grenzen, met twee illustraties van Paul van der Steen. Van de website:

De gehele opbrengst van dit boekje komt ten goede aan de actie Licht voor Libanon van Rotaryclub Haarlem. Deze club zamelt dit jaar geld in om zoveel mogelijk Wakawaka-lampjes naar Libanon te sturen, om daar in krotten en tenten het licht aan te doen. Wakawaka-lampjes zijn oplaadbaar door de zon. Ze geven licht, maar kunnen ook mobiele telefoons opladen.

De oplage bedraagt honderd exemplaren, maar daarnaast verscheen er een luxe, in linnen gebonden genummerde uitgave in 25 exemplaren. Prachtig!

Archief 2019