Logboek

Het Logboek (de edities van 2012 t/m najaar 2016 zijn hier niet meer terug te lezen) veranderde 1 januari 2020 weer van een dag- in een Weekboek. Elke week - een enkele keer iets vaker en vaker iets minder - schrijven over wat week maakt. Of zoals ik het tegenwoordig noem: ik ben in mijn leven onderweg om mooie dingen aan te raken. Vanaf juni 2021 zal er minder vaak dan wekelijks een bijdrage te lezen zijn; de schrijftijd gaat op aan boeken die in februari en in oktober 2024 verschijnen.

-----

Voor wie een handvat zoekt: met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar; met de pijl links vooruit naar het volgende. Handiger echter zijn deze links: daarmee ga je naar de inhoudsopgaven van 202320222021, 2020 (deel 1: A t/m F, deel 2: G t/m Ldeel 3: M t/m R, en deel 4: S t/m Z), 2019 en 2018 en de logboeken van 2017 en (enkele van) najaar 2016.

-----

Dat in het beeld de klok op vijf uur staat, is omdat mijn dag al zolang ik mij herinner, begint rond (en meestal al ruim voor) vijf uur 's morgens, hoe laat het 's avonds ook wordt. Sinds de zomer van 2022 sta ik op om steevast drie uur. Om te schrijven zijn het mijn meest productieve uren van de dag.

Week 30 - 212. Mapplethorpe Light [2/2]

woensdag 31 juli 2019

Vervolg van hier.


Het Parool (19 juni) interviewde Pim de la Parra, die natuurlijk ingaat op datzelfde thema: die 2019-preutsheid, bijna vijftig jaar na de seksuele revolutie.

Uit het stuk van Jan Pieter Ekker:

Filmmaker, producent en schrijver Pim de la Parra is terug in Amsterdam voor Parra Odyssee, een week waarin Eye Filmmuseum een aanzienlijk deel van zijn kleurrijke oeuvre vertoont. Op het programma staan onder meer zijn gerestaureerde speelfilmdebuut Obsessions uit 1969, de Bijlmer-seksfilm Blue Movie (1971), die meer dan 2,3 miljoen bezoekers trok, en Pim & Wim (Verstappen) miljonair maakte, en zijn pièce de résistance Wan Pipel (1973), over de onmogelijke liefde tussen een creoolse man en een hindoestaanse vrouw.




Ekker vraagt of deze films, in het licht van #MeToo, ook in deze tijd gemaakt hadden kunnen worden. De la Parra:

Paul Verhoeven heeft eens gezegd: in die tijd deed iedereen het met iedereen. Hij overdreef misschien een beetje, maar het was ook niet heel ver bezijden de waarheid. Maar de tijden zijn veranderd, dat maakt ook dat er een Franse filmweek wordt georganiseerd met Nederlandse seksfilms, zodat je een inkijkje krijgt wat voor relatieproblematiek er toen speelde. Wat er wel en niet kon. Het is bijna sociologisch.
Mijn kleindochter van 19 en mijn kleinzoon van 21 kijken nu anders naar films als 
Obsessions: wat wij deden is nu not done anymore. Het is allemaal zoveel preutser geworden. Maar alles gaat in cirkels – elliptische cirkels, vicieuze cirkels… Alles wat er is, komt en gaat, dus het spreekt voor zichzelf dat er na een erg onvrije periode ook weer een vrijere, blijere tijd komt. Daar ben ik heilig van overtuigd.

Archief 2019