Logboek

Het Logboek (de edities van 2012 t/m najaar 2016 zijn hier niet meer terug te lezen) veranderde 1 januari 2020 weer van een dag- in een Weekboek. Elke week - een enkele keer iets vaker en vaker iets minder - schrijven over wat week maakt. Of zoals ik het tegenwoordig noem: ik ben in mijn leven onderweg om mooie dingen aan te raken. Vanaf juni 2021 zal er minder vaak dan wekelijks een bijdrage te lezen zijn; de schrijftijd gaat op aan boeken die in februari en in oktober 2024 verschijnen.

-----

Voor wie een handvat zoekt: met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar; met de pijl links vooruit naar het volgende. Handiger echter zijn deze links: daarmee ga je naar de inhoudsopgaven van 202320222021, 2020 (deel 1: A t/m F, deel 2: G t/m Ldeel 3: M t/m R, en deel 4: S t/m Z), 2019 en 2018 en de logboeken van 2017 en (enkele van) najaar 2016.

-----

Dat in het beeld de klok op vijf uur staat, is omdat mijn dag al zolang ik mij herinner, begint rond (en meestal al ruim voor) vijf uur 's morgens, hoe laat het 's avonds ook wordt. Sinds de zomer van 2022 sta ik op om steevast drie uur. Om te schrijven zijn het mijn meest productieve uren van de dag.

Week 30 - 209. Dierenleven [25/52]

zondag 28 juli 2019

Over een paar jaar zijn ze overbodig: de sledehonden?




Sledehonden banen zich een weg banen door azuurblauw water in noordwest-Groenland. Onderzoekers die meteorologisch onderzoek doen, maakten de foto. Die maakt de gevolgen van smeltend zee-ijs pijnlijk inzichtelijk.

Wetenschappers van het Deens meteorologisch instituut kwamen meteorologische instrumenten ophalen die eerder op het zee-ijs waren geplaatst om de dikte van het ijs te meten. Maar door het smelten van de ijskap in Groenland stond er zo'n grote laag water op het ijs, dat de instrumenten niet terug te vinden waren. Een van hen, Steffen Olsen, besloot bovenstaande foto van zijn uitzicht te maken.

Smeltend zee-ijs is in Groenland tussen juni en augustus een terugkerend fenomeen. Maar dat er elk jaar steeds meer water smelt dat daarna niet opnieuw bevriest, is voor wetenschappers al jaren een bron van zorg. En dit jaar is het volgens hen helemaal extreem: normaal smelt het meeste ijs in juli, maar op 13 juni, de dag waarop Olsen de foto maakte, was al zo'n veertig procent verdwenen, in totaal ruim twee miljard ton ijs.


Over een paar jaar geen sledehonden meer maar dolfijnen?

Archief 2019