Logboek

Het Logboek (de edities van 2012 t/m najaar 2016 zijn hier niet meer terug te lezen) veranderde 1 januari 2020 weer van een dag- in een Weekboek. Elke week - een enkele keer iets vaker en vaker iets minder - schrijven over wat week maakt. Of zoals ik het tegenwoordig noem: ik ben in mijn leven onderweg om mooie dingen aan te raken. Vanaf juni 2021 zal er minder vaak dan wekelijks een bijdrage te lezen zijn; de schrijftijd gaat op aan boeken die in februari en in oktober 2024 verschijnen.

-----

Voor wie een handvat zoekt: met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar; met de pijl links vooruit naar het volgende. Handiger echter zijn deze links: daarmee ga je naar de inhoudsopgaven van 202320222021, 2020 (deel 1: A t/m F, deel 2: G t/m Ldeel 3: M t/m R, en deel 4: S t/m Z), 2019 en 2018 en de logboeken van 2017 en (enkele van) najaar 2016.

-----

Dat in het beeld de klok op vijf uur staat, is omdat mijn dag al zolang ik mij herinner, begint rond (en meestal al ruim voor) vijf uur 's morgens, hoe laat het 's avonds ook wordt. Sinds de zomer van 2022 sta ik op om steevast drie uur. Om te schrijven zijn het mijn meest productieve uren van de dag.

Week 29 - 202. I.M. Martine [5/5]

zondag 21 juli 2019

Vervolg van hier.


Lieve Martine,

De laatste bijdrage over jou heb ik steeds weer uitgesteld, want ik ben slecht in afscheidnemen en dit is zo definitief. Je herinnerend was ik blijven steken halverwege de jaren negentig (lees hier), maar daarmee was ik eigenlijk weer terug bij het eerste stuk, want dat gaat over de jaren daarna, toen we niet vaak contact meer hadden (lees hier).  


Ik kwam een mooie foto van je tegen, gemaakt door Mark Kohn. Hij en ik werkten tegelijkertijd bij Trouw. Toen hadden kranten nog hun eigen fotografen in dienst. Hij maakte ook het portret dat de voorkant van mijn boek over Michel van der Plas siert. 

 




Als ik aan Michel van der Plas denk, kijk ik nog wel eens naar die foto. Ik was verrast toen zijn weduwe mij onlangs hetzelfde vertelde (lees hier). Ik denk dat ik Kohns foto van jou ook ga koesteren. 

Als gezegd: ik ben slecht in afscheidnemen. Jij hebt het allermoeilijkste, laatste afscheid achter je liggen. Ik hoop dat je, met Berend gelukkig bij je, rustig bent ingeslapen. 

Archief 2019