Logboek

Het Logboek (de edities van 2012 t/m najaar 2016 zijn hier niet meer terug te lezen) veranderde 1 januari 2020 weer van een dag- in een Weekboek. Elke week - een enkele keer iets vaker en vaker iets minder - schrijven over wat week maakt. Of zoals ik het tegenwoordig noem: ik ben in mijn leven onderweg om mooie dingen aan te raken. Vanaf juni 2021 zal er minder vaak dan wekelijks een bijdrage te lezen zijn; de schrijftijd gaat op aan boeken die in februari en in oktober 2024 verschijnen.

-----

Voor wie een handvat zoekt: met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar; met de pijl links vooruit naar het volgende. Handiger echter zijn deze links: daarmee ga je naar de inhoudsopgaven van 202320222021, 2020 (deel 1: A t/m F, deel 2: G t/m Ldeel 3: M t/m R, en deel 4: S t/m Z), 2019 en 2018 en de logboeken van 2017 en (enkele van) najaar 2016.

-----

Dat in het beeld de klok op vijf uur staat, is omdat mijn dag al zolang ik mij herinner, begint rond (en meestal al ruim voor) vijf uur 's morgens, hoe laat het 's avonds ook wordt. Sinds de zomer van 2022 sta ik op om steevast drie uur. Om te schrijven zijn het mijn meest productieve uren van de dag.

Week 24 - 173. Dierenleven [15/52]

zaterdag 22 juni 2019



Zo’n prachtfoto trekt natuurlijk meteen mijn aandacht. Kester Freriks schreef vrijdag (als ik dit schrijf, is het zondag 2 juni) in zijn Dieren-rubriek op Achterpagina van NRC-Handelsblad over de verhuizing van een flamingokolonie naar Zuid-Limburg. 

Ik citeer:
Ze horen bij elkaar, flamingo’s, ze vormen een kolonie, bewegen zich alsof ze één geheel vormen. Zoals een school vissen of een vlucht spreeuwen dat ook doen. Deze meimaand kregen vierhonderd grote flamingo’s […] een nieuw onderkomen in de GaiaZOO in Kerkrade. Ze zijn overgekomen uit Weltvogelpark Walsrode in Noord-Duitsland. Maar ze zijn hun huis daar na 25 jaar ontgroeid. Bij de GaiaZOO kwam het verzoek binnen om de kolonie over te nemen, zodat die niet versnipperd zou raken. Met de komst naar Kerkrade is de hechte sociale groep, waaronder vijftig jongen, bij elkaar gebleven.
Na verhuizing per vrachtwagen en een kort verblijf in een binnenruimte konden de vogels maandag 27 mei hun vrije vluchtvolière van 3.000 vierkante meter, waarin waterpoelen liggen en olifantsgras groeit, gaan verkennen. Directeur Rob Huppertz en dierverzorger Tjerk ter Meulen hebben het leefgebied zodanig ingericht dat het is alsof de vogels leven in hun eigen biotoop. Volgens Huppertz was het een spannend moment dat de flamingo’s naar buiten kwamen: „Het duurde ongeveer anderhalf uur. Eerst verkenden jonge vogels de buitenruimte – terwijl de grote groep aarzelend binnen bleef – maar gingen toch maar weer naar binnen. Opeens vlogen ze gezamenlijk naar een waterpartij verderop. Daaraan zie je dat de vogels een innige band hebben.”
Het was inderdaad een schitterend gezicht. De jonge vogels waren het meest nieuwsgierig, de oudervogels behoedzamer. Totdat een stel ouderen het sein leek te geven om op te vliegen, en daar gingen ze: een roze gloed van veren, deinende halzen en gestrekte poten. De filosofie van
GaiaZOO is dat de dieren er zoveel mogelijk leven als in de wilde natuur. Ter Meulen: „Met deze populatie verrijken we niet alleen de dierentuin, we vragen ook aandacht voor de flamingo. De kleine flamingo wordt met uitsterven bedreigd. We hebben 2019 uitgeroepen tot het jaar van de flamingo. De grote dient als ambassadeur voor de kleine. Van modder creëren we nesten en we hopen dat de vogels succesvol gaan broeden.”
Rondom de flamingo’s vliegen koereigers en ibissen, elders op de
 Afrikaanse savanne zien we neushoorns, zebra’s, springbokken en giraffen.
Maar kijk vooral goed naar de kolonie flamingo’s: ze draaien in cirkels rond, allemaal met de kop naar links of toch ineens weer naar rechts, in perfecte groepsdynamiek. Een dans, de flamingodans in Zuid-Limburg.


Tot slot ook nog een filmpje gevonden: kijk hier.

Archief 2019