maandag 10 juni 2019
Ik oktober (lees hier) schreef ik over Verhalen uit het gekkenhuis, een selectie uit de gekkenhuisverhalen van Maarten Biesheuvel. Daarvan verscheen nu de zesde druk en dat is niet verwonderlijk, want alleen al door de wonderlijke verschijning van Maarten en zijn vrouw Eva bij De Wereld Draait Door was dat boek op voorhand een verkoopsucces.
Maar het is niet zomaar een zesde druk, want deze (rechts op de foto hierboven) is fraai gebonden en uitgebreid met twee illustratiekaternen met foto’s (zoals de bovenste), maar ook kattebelletjes (zoals hieronder), kaartjes, manuscriptpagina’s en tekeningen, veelal afkomstig uit het privéarchief van Eva en Maarten Biesheuvel. Dit alles ter gelegenheid van Biesheuvels tachtigste verjaardag donderdag jl. (Als ik dit schrijf, is het zaterdag 25 mei.)
Reden voor de Volkskrant om bij hem op bezoek te gaan en te informeren hoe het met hem gaat sinds de plotselinge dood van zijn vrouw Eva, niet lang na die DWDD-uitzending. Een paar fragmenten uit het ontroerende stuk van Nathalie Huigsloot:
Het is de eerste verjaardag die Maarten Biesheuvel na zestig jaar zonder zijn geliefde Eva viert. Afgelopen november overleed zij op dinsdagochtend, plotseling, aan de gevolgen van een hersenbloeding. Diezelfde ochtend schreef hij haar overlijdensadvertentie.
Goedendag. Ik ben dood.
Ik mis Maarten, mijn vrienden, de poezen, de kauwtjes en de duiven. Ik dank u allen hartelijk voor uw troostende vriendschap. Eva Biesheuvel-Gütlich Leiden, 20 november 2018
Tijdens haar sobere, besloten begrafenis slaakte Biesheuvel eenmaal een luide, geëmotioneerde kreet. Daarna at hij heel veel broodjes paté.
Hoe moet het nu met Maarten? Zo zonder Eva, vroegen zijn dierbaren zich af.
Geruisloos ontstond er een netwerk van kleine Evaatjes om Maarten heen. Vrienden, vriendinnen, ingehuurde krachten, de thuiszorg-instantie ‘U Staat Centraal’, met z’n allen zorgen ze er voor dat Maarten in zijn groene, houten ‘Sunny Home’ kan blijven wonen. Naar omstandigheden gaat het goed, zeggen ze. […]
Hoe gaat het met u? ‘Niet goed. Ik voel me niet lekker. Eva is dood. Alle pret is ervan af.’
Wat mist u het meest aan haar? ‘De hele dag babbelen.’
Hoe zien uw dagen er nu uit? ‘Walgelijk. Het is vreselijk zonder Eva.’
Gaat u er wel eens op uit of bent u vooral hier, in Sunny Home? ‘Ik zit gewoon in Sunny Home.’
Hoe vindt u het om 80 te worden? Lachend: ’Allemachtig prachtig tachtig.’
Ze zeggen wel eens dat je gevoelsleeftijd altijd hetzelfde blijft. De een voelt zich zijn hele leven 30, de ander 40, hoe oud voelt u zich? ‘Vier.’ […]
Als u terugkijkt op uw leven, wat zijn dan de hoogtepunten die eruit springen? ‘Nou, Eva ontmoeten. Om 10 voor half drie, 4 augustus 1958 in Schiedam. Zonder Eva had ik misschien wel helemaal niet geschreven.’
Wat vindt u het leukste moment van het schrijven? ‘Als het verhaal af is en ik het aan Eva kan geven. Dan sta ik te wachten op het moment dat Eva zegt: "Nou, het is wel leuk." Of: "Toen je dit schreef, was je echt hypomaan."' Een lach glinstert in zijn ogen.
Af en toe draait hij een cd’tje van een radio-uitzending met Eva. […] Het doet Maarten goed om haar stem te horen. ‘Dat is gezellig. Dan is Eva weer even in huis…’
Er is vanwege die tachtigste verjaardag trouwens nog een nieuw boek met verzamelde verhalen van hem verschenen: die waarin zijn geboortestad Schiedam een rol speelt. Een zelfportret van de schrijver in zijn schijnbaar gelukkige jeugd dus, toen hij nog niet manisch-depressief was. Het is een schril contrast.
